📌جای خالی بزرگان حوزه در هدایت نیروهای انقلاب 🔸چند سالی است که فقدان یک فقیه حکیم و اندیشمند حوزوی که مورد پذیرش اکثریت نیروی های انقلابی باشد جبهه انقلاب را دچار چالش های فراوانی کرده است. بعد از فوت مرحوم آیت الله مهدوی کنی(ره)،اصولگرایان نتوانستند و یا نخواستند به یک مرجع واحد به عنوان فصل الخطاب و داور، در اختلافات میان خود تکیه کنند و مسائل مورد نظر را حل و فصل نمایند. لذا این مسئله موجب تشتت و اختلافات زیادی خصوصا در برهه های انتخابات و بستن لیست های انتخاباتی شده است. 🔹جامعه روحانیت مبارز تهران و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم که همیشه نقش داوری و ریش سفیدی جبهه انقلابی را به عهده داشته اند متاسفانه در انتخابات های گذشته خصوصا یازدهمین دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی با رویکردی کاملا منفعلانه به دخالت حداقلی و زینت المجالسی بسنده نموده و نقش حیاتی خود را به فراموشی سپردند. این مسئله باعث انشقاق و اختلاف حداکثری در این دوره از انتخابات شد و طشت رسوایی آنها از روی بام افتاد و موجب آبروریزی و بد اخلاقی های زیادی شد! 🔸این امر دو دلیل میتواند داشته باشد: یا نیروهای انقلاب به دلیل خود محوری و به خطر افتادن منافع حزبی و گروهی،اصلا اراده ای بر مراجعه به یک فقیه حکیم ندارند تا بتوانند اهداف سهم خواهانه خود را به نحو احسن پیگیری کنند. و یا این نهاد ها و یا فقهای موجود نتوانستند نقش ریش سفیدی و کدخدا منشی را از خود بروز دهند تا خود به خود مرجع حل اختلاف و راهبری اصولگرایان قرار گیرند! شاید هم هر دو دلیل به صورت توامان باعث این وضعیت شده است. 🔹در هر صورت ضرورت وحدت نیروهای انقلابی ذیل هدایت و قضاوت جامعه روحانیت مبارز، جامعه مدرسین و یا جمعی از بزرگان حوزه مانند آیت الله مصباح یزدی، آیت الله یزدی، آیت الله موحدی کرمانی، آیت الله اراکی، آیت الله اعرافی و... کاملا واضح و روشن است و میبایست هر چه زودتر انقلابیون خود را ذیل یک راهبر واحد تعریف کنند تا جلوی تبعات بعدی این مسئله گرفته شود. ✍محمدجواد سلیمانی قمی 🔻🔻🔻🔻 @soleimaniqomi