خوبۍ، همان است كه كسرۍهاۍ من را پُر كند. غذاۍ خوب، لباس خوب، لباس و غذايۍ است كه نياز من را تأمين كند و كمبودهايم را به من مۍرساند، هر چند كه خوشمزه نباشد و يا رنگ زنده‌اۍ نداشته باشد. و همين‌طور دوست خوب، هدف خوب، راه خوب، مكتب خوب آن دوست و آن هدفے است كه من را بارور كند. به من بدهد. از من نگيرد. با اين ملاك، خوبۍ از خوشے جدا مۍشود. و با اين نظارت آنچه از محيط و وراثت و تلقين و تقليد و... در من رخنه كرده، كنار مۍرود. اين ملاك‌ها و اين نظارت‌ها انسان را به آزادۍ مۍرسانند. - استادعلی‌صفایی‌حائری . 📚 کتاب‌مسئولیت‌سازندگے | صفحه۱۲۴ . 「حافظان‌ امنیت」