💠 حالات ویژه مرحوم علی صفائی‌ حائری در لحظات لذتبخش انس با ایشان اغلب این فکر از ذهنم عبور میکرد که اینکه یک عالم است و اینهمه شیرین پس لذت همراهی با امام زمان عج چگونه است؟!!؟ تمامی موقعیتهایی را که میتوانست به خاطر همنشینی با بزرگان به دست بیاورد که خیلی هم توصیه میشد به خاطر اراذل و اوباش بی آبرو و در به در هایی که من و امثال من دامن از آنها میکشیم رها میکرد و گاهی سالها روی یک دزد معروف بی آبرو سرمایه گذاری کرد تا از او یک زاهد ساخت. میگفت وظیفه روحانی این نیست که خوبها را دور خود جمع کند بلکه روحانی مثل یک دلاک حمام است آلوده ها باید پیشش بیایند تا پاک شوند گاهی بعضی از اراذل در خانه اش دعوا میکردند و فحشهای رکیک به یکدیگر میدادند. صفایی بخاطر آنها سرزنش میشد. ولی میگفت اینها آلودگی هایشان را اینجا میریزند نه در کوچه و بازار در میان زن و بچه ی مردم چنین سلوکی نیازمند سینه ای فراخ و عشقی سرشار است تا بتواند تحمل کند و کم نیاورد و در انتها خود را مقصر بداند میگفت؛ کسی که در طول روز روابط بسیاری را ناگزیر و از سر تکلیف تجربه میکند کدر میشود, او نیازمند شبهای پرباری است تا با تجربه ی انسش خستگی در کند و عشق تازه کند تا در محراب فردا هیچ سائلی را رد نکند. در طی بیست سالی که با او محشور بودم و علاوه بر جلسات هفتگی و محرم و شبهای قدر در سفرهای بسیاری همراهش بودم یادم نمی آید از خدا سخن گفته باشد و عاشقانه و بی قرار اشک نریخته باشد. صفحات یادداشت‌هایی که برای حضرت حجت ابن الحسن العسکری عج نوشته است سرشار از رد پای اشکهای اوست. نهج البلاغه ای را که مثل قرآن کریم ختم میکرد مثل شاعری میخواند و تفسیر میکرد که قادر به جلوگیری از سیل اشکهایش نیست. من افسانه های عاشقانه عرفا را با چشم خود در واقعیت دیدم. اگر کسی میخواهد مراتب اندیشه و سلوک صفایی را بچشد در منظومه بلندی که خطاب به مولی الموحدین ع با عنوان تو به من آموختی سروده است را بخواند و تأمل کند. ✍ نصرت اله تابش از شاگردان ‌استاد صفایی حائری ‌ره نقل شده در محفل علمی معنوی دوستان 🆔🔻مؤسسه طب الحیات سابقون: @tebolhayate_sabeqon