کسی‌که عقلش به‌راستی به واقعیت‌های جاویدان متوجه است هرگز مجال آن‌را ندارد که چشمانش را به پایین بدوزد و در کارهای روزانه آدمیان کنجکاو شود و با آنان ستیزه کند و روحش را از دشمنی و حسد آکنده سازد بل‌که او همه اوقاتش را صرف این می‌کند که نخست به عالمی بنگرد که نظامی ابدی در آن حکم فرماست و سپس می‌کوشد تا آن‌جا که مقدور است به آن‌ها تشبه ورزد. (دوره آثار، ج۲، ص۱۰۳۷) @sooyesama