خواجه، شيعه‌اى است كه رسول اللَّه (ص) و اهل بيت (ع) را به مقام نورانيّت شناخته و اين مطلب را در ابيات رسايش نسبت به ايشان گنجانيده است.
خواجه، يگانه زمانى است كه بعد از وى اهل كمال و معرفت او را ستوده و ارباب شعر و سخن در مدح گفتار و غزليات و مقام و منزلت معنوى او غزلياتى سرودهاند.
خواجه، مردى است كه ابعاد وجودىاش در علوم و فنون مختلفه جامع و وسيع بوده ولى ابياتى كه سروده، تجسّم ارزش‌هاى درونىاش مى‌باشد.
خواجه، محقّقى است كه تحقيقات او در حقائق كتاب و سنّت و مواعظ جذّابش در قالب شعر و بيان شيرين تجسّم يافته، به گونه اى كه نمى توان معجزهاش گفت، ولى كرامت گفتن آن نيز سخنى بيهوده نيست.
خواجه، شخصيتى است معنوى كه آنچه را با ظرافت و شيوايى بيان در ابيات خود سروده، شرح حالات و مشاهدات ايّام و ليالى عمر خود بوده نه صرف غزل سرايى.
#آیت‌الله_سعادت‌پرور
(مقدمۀ کتاب جمال آفتاب، شرح غزلیات حافظ)
#مقام_حافظ
@sooyesama