۴. نماز در آیین موسی علیه السلام هنگامی که می‌خواست نماز بخواند آن چنان به عبادت می‌پرداخت که گویا جز او و خدا هیچ موجودی نیست. وقتی به سجده می‌رفت در فروتنانه ترین حالت‌ها قرار می‌گرفت و با تواضع فراوان خدا را می‌خواند. همه می‌دانستند که خداوند به او لقب «کلیم» داده است، ولی حتی خودش نمی دانست که چرا به او لقب کلیم داده اند. در پی این هم نبود که علتش را بداند. او از سخن گفتن با خدا خشنود بود و از اینکه می‌تواند در نماز با خدا راز و نیاز کند بر خود می‌بالید. خداوند می‌خواست موسی را از راز لقبی که به او داده است آگاه کند. پس خطاب به موسی فرمود: «ای موسی! آیا می‌دانی چرا تو را کلیم و هم سخن خود قرار داده ام؟ » موسی علیه السلام گفت: «نه». خداوند باز هم فرمود: «ای موسی! این بندگانم را شناسایی کردم و به طور کامل، درون آنان را کاویدم و در میان آنان هیچ کس را در برابر خود فروتن تر از تو ندیدم. ای موسی! تو هرگاه نماز می‌گزاری، گونه خود را به عنوان تواضع، روی خاک بر زمین می‌نهی». حالا دیگر موسی می‌دانست که «کلیم الله» بودنش را مدیون تواضع خویش است. او می‌دانست که نماز ابراز فروتنی به پروردگار است و حالا این فروتنی باید با آداب خود صورت پذیرد. یکی از مهم ترین و برترین صفات یک نمازگزار، تواضع و فروتنی است که زیبنده هر نماز گزار به شمار می‌رود. نمازگزار در شبانه روز، پنج بار نماز می‌خواند و لباس تواضع بر تن می‌کند و نهایت تواضع را در پیشگاه الهی به جا می‌آورد. [۱] باید بدانیم که در دین یهود، سه نماز در شبانه روز بر آنان واجب شده است: یک نماز صبح که پیش از طلوع آفتاب تا یکی دو ساعت پس از آن است. دو نماز ظهر که هنگام آن تا غروب آفتاب است. سه نماز شامگاه که باید بین غروب آفتاب تا ابتدای نیمه شب آن را به جا آورد. هر انسانی در هر مذهبی می‌داند که پیام نماز، تواضع و فروتنی است. آن چنان که موسی علیه السلام با فروتنی خود، لقب کلیم را از خداوند دریافت کرد. [۲] [۱]: محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، تهران، علمیه اسلامیه، ۱۳۶۳، ج ۲، ص ۳۲. [۲]: عبداللّه مبلغی آبادانی، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات منطق، ۱۳۷۳، ج ۲، ص ۴۳۷. https://eitaa.com/sotonediin