#سکولاریسم_دین_و_پيشرفت 📝شبهه شماره 80 هيچكدام از پيامبران كه براي منطقه خود آئين يكتا پرستي و نيكي و اخلاق اجتماعي را به ارمغان آورده‌اند، هرگز برنامه‌اي براي ايجاد حكومت‌هاي ديني نداشته‌اند. همه حكومت‌هاي مذهب پايه، توسط كساني كه مدعي جانشيني ايشان بوده‌اند برپا شد و همه اين حكومت‌هاي مذهبي چه در اروپا و چه در غرب آسيا منجر به ديكتاتوري و خشونت‌هاي بي پايان، منع انديشه آزاد و عقب افتادگي تمدني شد. اداره جامعه امري دنيوي است كه با امور معنوي و اخروي ارتباطي ندارد كه آنها مربوط به شخص است نه جامعه بنابراين از آنجا كه باور انديشه را ايستا مي‌كند، ما دخالت ترويج كنندگان باورها را در اداره كشور نمي توانيم بپذيريم.(1) پاسخ 1⃣ اگر نگاهی به تعالیم اسلام داشته باشیم، اذعان خواهیم کرد که بخش عمده ای از مباحث دین مربوط به مسایل سیاسی، اجتماعی است، نگاهی گذرا به آیات به خوبی گویای این نکته است که «قرآن همان گونه که دستورهای عبادی و فرمان جزایی و کیفری و دستورهای سیاسی و نظامی نیز دارد، از این رو اين نشان ميدهد كه اسلام يك تشكيلات همه جانبه و يك حكومت است و تنها به مسأله اخلاق و عرفان و وظيفه فرد نسبت به خالق خود يا نسبت به انسانهاي ديگر نپرداخته است؛ ... اگر اسلام آمده است تا جلوي همه‌ی مكتبهاي باطل را بگيرد و طغيان طواغيت را در هم كوبد، چنين انگيزهاي، بدون حكومت و چنين هدفي، بدون سياست هرگز ممكن نيست.» (2) 2⃣ این اصل که قانون و اداره جامعه باید پویا باشد نه ایستا کاملاً پذیرفته شده است، اما این ادعا که باور، به طور مطلق، اندیشه را ایستا می کند، سخنی ناتمام است ، زیرا اساساً اندیشه از باور جدا نبوده و هر اندیشه‌ای مبتنی بر باور و مبانی فکری خاصی است و اگر پذیرش باور، اندیشه را ایستا می کند، سکولاریسم نیز با این اشکال مواجه خواهد بود. بله برخی از باورها موجب ایستایی اندیشه می‌شوند همچون باورهای مسیحیت تحریف شده و کلیسای قرون وسطی که با جزم گرایی و مقابله با علم و اندیشه، زمینه ایستایی و رکود جامعه را فراهم آورده بود، اما باورهای اسلامی نه تنها موجب ایستایی اندیشه نشده، بلکه زمینه شکوفایی آن را فراهم می نماید. 3⃣این ادعا که «هیچکدام از پیامبران الهی هرگز برنامه‌ای برای ایجاد حکومت دینی نداشته‌اند.» بر خلاف واقعیات است. چرا که میان حکومت داشتن انبیا و برنامه حکومت داری تفاوت وجود دارد. اکثر انبیاء حکومت نداشته‌اند اما این به این معنا نیست که برنامه‌ای هم برای حکومت‌داری نداشته‌اند. زیرا برنامه یک امر ذهنی و فکری است؛ ولی حکومت‌داری امری واقعی است و بر وجود شرایط و لوازم بسیاری مبتنی است که اولین آن خواست و همراهی مردم است. پی نوشت: 1. كوروش زعيم هموند، شوراي مركزي جبهه ملي ايران، زندان اوين، 21 شهريور 1395 ( 11 سپتامبر 2016 ). 2. جوادی آملی، ولایت فقیه، ولایت فقاهت و عدالت، ص 75-76. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951724/ 🆔@spasokh