وَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ: مَنْ طَلَبَ مَرْضَاةَ اَلنَّاسِ بِمَا یُسْخِطُ اَللَّهَ کَانَ حَامِدُهُ مِنَ اَلنَّاسِ ذَامّاً وَ مَنْ آثَرَ طَاعَةَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِغَضَبِ اَلنَّاسِ کَفَاهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَدَاوَةَ کُلِّ عَدُوٍّ وَ حَسَدَ کُلِّ حَاسِدٍ وَ بَغْیَ کُلِّ بَاغٍ وَ کَانَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ نَاصِراً وَ ظَهِیراً. ترجمه روایت: امام باقر علیه السّلام فرمود: رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود: هر کس خوشنودی مردم را به چیزی بجوید که خداوند از آن چیز به خشم می‌آید، مردمی که او را ستایش می‌کردند نکوهشش کنند، و هر کس فرمانبرداری خدا را به خشم مردم مقدم بدارد خداوند او را از دشمنی کردن هر دشمنی محافظت نماید و حسادت هر حسود و ظلم هر ستمکاری را از او برطرف نماید، و خدای عزّ و جلّ یاور و پشتیبان او شود. الکافی، باب من أطاع المخلوق فی معصیة الخالق، روایت اول