خداوند در قرآن کریم:
قَالَ وَمَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ
حجر ۵۶
چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش ناامید می شود؟!
قال الرّسول (صلی الله علیه و آله)- {قال الله:} یا بن آدم (علیه السلام) بِإِحْسَانِی إِلَیْکَ قَوِیتَ عَلَی طَاعَتِی وَ بِسُوءِ ظَنِّکَ بِی قَنَطْتَ مِنْ رَحْمَتِی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- خداوند تبارکوتعالی میفرماید: «ای فرزند آدم! بهواسطهی نیکیکردن من با تو بر فرمانبرداری از من توانا شدی و به بدگمانیت به من از رحمت من نومید گشتی».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۵۳۸ التوحید، ص۳۴۴/ نورالثقلین
عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ: صَلَّیْتُ خَلْفَ أَبِیعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فَأَطْرَقَ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ لَا تُقَنِّطْنِی مِنْ رَحْمَتِکَ ثُمَّ جَهَرَ فَقَالَ وَ مَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ.
امام صادق (علیه السلام)- صفوانجمّال گوید: «پشت سر امام صادق (علیه السلام) نماز خواندم؛ [بعد از پایان نماز] حضرت سرش را پایین انداخت و سپس گفت: «خدایا! مرا از رحمتخویش مأیوس نکن»! آنگاه با صدای بلند فرمود: «وَ مَن یَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ»
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۵۳۸ بحارالأنوار، ج۸۳، ص۳۰/ نورالثقلین/ البرهان