🔰سید جمال الدین گلپایگانی در تخت فولاد 🔶مرحوم آیت الله جمال السالکین، آقا جمال الدین گلپایگانی، هم درس و هم بحث مرحوم آیت الله بروجردی و صاحب رساله و مرجعیت دینی در چند دهه گذشـته بودند. 🔻ایشان در جوانی در اصـفهان تحت نظر تربیتی و اخلاقی دو استاد بزرگ عرفان و اخلاق، مرحوم آیت الله جهانگیر خان قشـقایی و مرحوم آیت الله آخوند کاشـی بوده و بنا به توصیه این دو استاد بزرگوار شب های پنجشنبه و جمعه را به قبرستان تخت فولاد اصفهان می رفتند. 💠 شب تا به صبح آن جا می ماندند و در احوال اموات و عوالم قبر و برزخ و قیامت تامل می نمودند و عباداتی را انجام می دادند. 💢از خود ایشان نقل شده که شبی از شب های زمسـتان، در یک هوای بسیار سرد برفی، برای تفکر در ارواح و ساکنان وادی آن عالم، از اصـفهان حرکت کردم و به تخت فولاد آمدم. 🔷در یکی از حجرات مسـتقر شدم. می خواسـتم دستمال خود را باز کنم، چند لقمه ای از غذا بخورم و بعد بخوابم تا در حدود نیمه شب بیدار شده و مشـغول کارها و دسـتورات عبادی خود گردم. 🔴در این حال درِ مقبره را زدند تا جنازه ای را که از ارحام و بسـتگان صاحب مقبره بود و از اصـفهان آورده بودند، آنجا بگذارند و صبح دفن کنند. ✳️آن جماعت جنازه را گذاردند و رفتند. قاری قرآن که متصدی مقبره بود، مشغول تلاوت شد. 💢همینکه دسـتمال را باز کرده و می خواسـتم مشـغول خوردن غـذا شوم، دیـدم ملائکه عـذاب آمدنـد و مشـغول عذاب کردن شدنـد. چنـان گرزهـای آتشـین بر او می زدنـد که آتش به آسـمان زبانه می کشـید و فریاد هایی از این مُرده بر می خاست که قبرسـتان عظیم را مـتزلزل می کرد. نمی دانم اهـل چه معصـیتی بود❓ 🔻این درحـالی بود که قـاری قرآن چیزی احساس نمی کرد، آرام بر سر جنازه نشسته بود و به تلاوت مشغول بود. 🔶من از مشاهـده این منظره بـدنم لرزیـد، رنگم پریـد و ازحال رفتم. ❇️تلاش می کردم با اشاره به قاری بفهمانم که در را باز کن، من می خـواهم بروم، امـا او نمی فهمیـد. زبـانم قفـل شـده بـود و حرکت نمی کرد، نمی توانسـتم چیزی بگویم. 🔷بالاخره به هر زحمتی بود، به او فهماندم چِفت در را باز کن، می خواهم بروم. 💠گفت: آقا هوا سرد است، برف روی زمین را پوشانده، گرگ در راه است، تو را می درد. 🔺هرچه می خواستم بگویم که من طاقت ماندن ندارم، او درك نمی کرد. به ناچارخود را به طرف درِ اتاق کشاندم، او هم در را بازکرد و من خارج شدم. 📚به نقل از مباحث معاد استاد عالی