امام صادق سلام الله علیه فرمودند: مَنْ ذَهَبَ فِي حَاجَةٍ عَلَى غَيْرِ وُضُوءٍ فَلَمْ تُقْضَ حَاجَتُهُ فَلاَ يَلُومَنَّ إِلاَّ نَفْسَهُ.[الفقیه ج٣ ص١۵۷] آن که بی وضو در پی حاجت خود برود و نیازش برآورده نشود، جز خویشتن را سرزنش نکند. از این حدیث چند نکته مهم به دست می آید: ١.پیوند ناگسستنی دین و دنیا؛بدین معنا که مناسب است در امور دنیوی باوضو بود تا خدا از یاد انسان نرود. ٢.توجه به روح توحیدی و الهی در کارهای دنیوی ٣.احساس عدم استقلال انسان در فعالیت های زندگی؛ چون بخشی از کارها با توفیق الهی به دست خود انسان انجام می‌گیرد و بخش دیگر، اثر توجه و عنایت غیبی خدا است.توجه خدا به آدمی نیز مایه برکت کار است؛ یعنی تمام نعمت ها به اراده الهی است؛ولی گاهی مشهود و به دست خود انسان موجود می‌شود و زمانی غیرمشهود و راه های پیش بینی نشده به دست می آید. 📚مفاتیح الحیاة ص ۵٨۵ •••••👇👇👇••••• ✅https://rubika.ir/ghadir_16 🆔https://eitaa.com/ghadir_16