🔹در سال 1976 اکثر نظریه پردازان اجتماعی تردید داشتند که پدران نقش قابل ملاحظه ای در شکل دهی به تجربیات و رشد کودکان  خود، بخصوص دختران داشته باشند. در نتیجه، برخی نویسندگان همچون لمب و لموندا تلاش هماهنگ و غالباً آشکاری را برای اثبات این نکته از خود نشان دادند که ؛ 1⃣ پدران در رشد کودک نقش دارند. 2⃣ نقش آنان در طول حیات کودک برجسته است ، 3⃣ بر روند رشد کودک تأثیر می گذارد(Lemonda & Lamb, 2004, p. 1). 🔸تا دهه 1970 به نقش پدران در رشد کودکان اهمیت چندانی داده نمی شد. اما به مرور روان شناسان با ورود به این حوزه، تأثیر نقش پدران در زندگی کودکان را مورد بررسی بیشتر قرار دادند. امروزه علی رغم وجود پژوهش های فراوان در این حوزه، باز هم توجه کمتری به مسئله نقش تربیتی پدران می شود (Arian, 2002). 🔹درحالی که پدران نه تنها به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق مراقبت از کودکان و حضور در بافت خانواده نقش فعالی در رشد کودکان دارند، بلکه در 50% از ژن های کودکانشان نیز سهیم هستند (Ibid). 🔸هرتسگ با تأکید بر نقش خاص پدر می گوید: کودکان محروم از پدر دچار «گرسنگی پدر» خواهند شد؛ زیرا آنان برای تنظیم متناسب پرخاشگری نسبت به خود و دیگران نیازمند آنند که با بزرگسالان مذکری در ارتباط باشند (آدامز، 1373، ص 15). نتایج تحقیقات نشان داده، که غیبت پدر تأثیرات فراوانی بر فرزندان طلاق دارد.(تحقیقات انگل و انگل،1996، بیلر1982، دمونو و اکوک، 1996) بیانگر این است که محرومیت از وجود پدر، ارتباط مستقیمی با مشکلات روان شناختی، هم در دختران و هم در پسران دارد (Lemonda & Lamb, 2004, p. 7). ✅کانال رسمی جامعه بانوان استراتژیست 🌐 @strategistladies