اگر احکام صرفا اعتباري بودند و ريشه در حقايق والا نداشتند هرگز تشريع اعتباريه صرفه حصول طهارت را موجب نميشد پس احکام عين عرفان هستند و تنها کسيکه به قرب[اعم از قرب نوافليا بالاتر قرب فرائضيا بالاتر قاب قوسين يا...]رسيده توانايي شهود حقيقت را در شريعت دارد.
تمام کتبي که ناظر به تاويل احکام از رکوع و سجود و..هستند در واقع گذارشگري مقيمين اين مقام از حقيقت هر عمل شرعي است.
@felhekmat