🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
💗رمان زهرابانو💗
قسمت128
در بین حرفهایش نگاهم کرد و گفت:
- چرا حرف نمی زنید؟
فقط یک دلیل قانع کننده بیاور تا آرام شوم.
سرم را که بالا آوردم
عصبانیت و کلافگی سید را که دیدم.
فقط توانستم شکسته شکسته بگویم:
درسته... ببخشید... میشود بروم؟
و بدون معطلی به اتاق رفتم و در را بستم.
دیگر نمیشد آرام و بی صدا گریه کرد!
دلم بد گرفته بود. بلند زدم زیر گریه و با صدای بلند گریه کردم تا آرام شدم.
یک ساعتی گذشت...
سید بود که در اتاق را می زد
نمی خواستم جواب بدهم.
می دانستم بدون اجازه امکان ندارد وارد اتاق شود.
وقتی دید چیزی نمی گویم گفت:
- نهارتان را می آورم.
کل ناز کشیدنش همین بود؟
به خودم گفتم پس توقع بیشتر از این را داشتی؟
مگر ندیدی چند بار تکرار کرد که امانت هستی!
پس برای اینکه امانت دار خوبی باشد برای تو نهار می آورد نه چیز دیگری!
اصلا مگر قرار بود چیز دیگری هم باشد؟!
در دل به او حق دادم که عصبی باشد ولی حق نداشت برای من سر سنگین باشد.
این اتفاق ممکن بود برای هر خانمی پیش بیاید حالا درسته من هم مقصر بودم ولی الان نیاز به دلجویی داشتم نه کم محلی!
از شدت استرس و عصبانیت سردرد شدیدی داشتم، نمازم را هم نخوانده بودم.
بهتر بود تا سید نیامده وضو بگیرم و مسکنی بخورم ؛ قرص را خوردم و وضویم را گرفتم وارد اتاق شدم بعد از خواندن نماز کلی آرام تر شده بودم بهتر بود کمی استراحت کنم شاید حالم بهتر میشد.
🍁نویسنده_طـــﻟاﺑاﻧـــو🍁
♦️کپی_با_ذکر_نویسنده_جایز_میباشد♦️
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸