همانگونه که گفته شد، سقوط شهر آودیوکا را باید نقطه عطف مهمی در عرصه سیاسی، نظامی و حتی دیپلماتیک در جنگ میان ناتو و ارتش روسیه دانست. اگر در مورد باخموت امریکایی‌ها راست یا دروغ می‌گفتند که با اصرار زلنسکی مبنی بر نگه داشتن این شهر تلفات سنگینی بر نیروی رزمی و انسانی موجود وارد شد، اما در مورد آودیوکا آن‌ها نمی‌توانند شخص زلنسکی و ژنرال‌ها و افسران اوکراینی را متهم کنند، چرا که پس از تصرف باخموت توسط ارتش روسیه، قرار بر آن شده بود تا تصمیمات راهبردی در اتاق عملیات مشترک در شهر غربی لویو (لفوف) گرفته شود.
حالا که آودیوکا به دست روس‌ها افتاده، جنگ در راس هرم قدرت ناتو هم داغ شده و در واشنگتن نزاعی سخت میان کاخ سفید و کنگره صورت گرفته است. رئیس جمهور امریکا به شکل ناشیانه‌ای در حال تحمیل شکست راهبردی در این شهر بر کنگره است چرا که می‌گوید: دست‌روی‌دست گذاشتن کنگره باعث شد شهر راهبردی «آودیوکا» در شرق اوکراین از کنترل کی‌یف خارج شود. جو بایدن در جریان رایزنی تلفنی با «ولودیمیر زلنسکی» برای بررسی این شکست سنگین، عقب‌نشینی نیروهای این کشور از شهر آودیوکا را به عدم توانایی کنگره در تصویب بسته کمکی برای کی‌یف مرتبط کرد.
در بیانیه کاخ سفید درباره این گفت‌وگو آمده است: «صبح امروز ارتش اوکراین پس از اینکه سربازان آن به دلیل در اختیار نداشتن تجهیزات کافی در نتیجه عدم اقدام کنگره، مجبور به جیره‌بندی مهمات خود شده بودند، مجبور به عقب‌نشینی از آودیوکا شدند و این اولین پیروزی قابل توجه روسیه در چندین ماه است». در حالی که حقیقت زمین تا آسمان متفاوت است. شکست در این جبهه هیچ...