اما جانسوزتر دل‌ریش‌تر، شهادت 10 تن از نیروهای فراجا در تفتان بود. از امروز ظهر که این خبر را شنیده‌ام در حیرت و سردرگمی به سر می‌برم و نمی‌دانم که باید چه بنویسم و چه بگویم... سربازانی که در امنیتی‌ترین منطقه کشور که در آن ایادی رژیم صهیونیستی و پاکستان دست به دست هم داده‌اند تا آسایش را از مردم بگیرند، همچنان پشت تویوتاهای بدون حفاظت می‌نشینند و اینگونه مظلومانه به شهادت می‌رسند، بیش از آنکه ناشی از تدبیر دشمن باشد، ناشی از بی‌تدبیری فرماندهان است. وزارت دفاع و شرکت‌های مختلف کشور انواع و اقسام امرپ‌ها و زره‌پوش را در کشور تولید می‌کنند، اما مشخص نیست که این‌ها اصلا خریداری شده‌اند یا اینکه اصلا مهم نیست، جان مفت سرباز و نیروی کادر در اختیار است و بعد هم مراسمی و دوباره همین شیوه. سطح توقع ما از سردار رادان بسیار بیشتر از این مسائل بود. در طول چند وقتی که او فرمانده فراجا شده، باوجود کارهای خوب در حوزه‌های مختلف ما شاهد به کارگیری تجهیزات حفاظتی در سطح نیروهای عمل کننده در منطقه پر از مزدور سیستان و بلوچستان نبوده‌ایم... درد بسیار است... اینجا واقعا نمی‌توانم بنویسم که شهادت این فرزندان مظلوم ایران را به فراجا تسلیت می‌گویم، اما به خانواده آن‌ها که بدون شک از فقیرترین و مظلوم‌ترین مردمان این سرزمین هستند، تسلیت و تعزیت عرض می‌کنم... فرزندان مقامات و مسوولان هیچ کدام به مناطق این چنینی اعزام نمی‌شوند!! @SyrianKhabar