چه کسی میتواند انکار کند که در دهه شصت، به جهت نبودن بسیاری از امکانات رفاهی، وقت مادران بیشتر گرفته می شد؟ مادرِ دهه پنجاه یا شصت، لباس ها و ظرف ها را چگونه می شست؟ خانه را چگونه جارو میزد؟ چند مادر در آن دهه ها از پوشک استفاده می کردند؟ چند مادر بچه شان را کهنه میکردند؟ فاصله سنّی فرزندان در آن دهه ها چند سال بود؟ ما نمیخواهیم بگوییم که مادر امروز، کار نمی کند. به هیچ وجه، زحماتی را که مادران می کشند، انکار نمیکنیم؛ امّا باور کنیم که امروزه مادری کردن، بسیار آسان تر از گذشته است. مادران ما در گذشته کارهایی داشتند که مادر امروزی فکرش را هم نمی کند. بسیاری از مایحتاج درون زندگی را خود مادرها درست میکردند. اواخر تابستان و اوایل پاییز که می شد، محله ما، خانه خانه بود که سبد ، سبد گوجه میگرفت و خودش رُب درست میکرد. در همین ایّام بود که ترشی خانه را مادرِ خانه درست میکرد. زمستان نیامده ، زغال میخریدند و می شستند و آن را برای کرسی ها آماده میکردند. آب لیمو و آب غوره و مربا و... را خودشان درست میکردند. یادش بخیر ، جوراب ها و دستکش ها و شال گردن های مادرانه ! چه لذتی داشت لباس های بافتنی که با دستان پر مهر مادرانمان، بافته می شد و سالها تنمان می کردیم. چه تعداد از مادران امروزی این کارها را برای فرزندانشان می کنند؟ مادرِ امروز، گرفتار چیست که دائم از وقتِ کم می گوید؟ مادر امروز، اسیر تغییر شیوه زندگی است. شیوه زندگی امروز، وقت مادران را به مسلخ برده و قیمه قیمه کرده است. حرف اصلی ما آن است که آسان شدن بسیاری از کارها، فرصتی را برای مادرها ایجاد کرده که مادران دهه های گذشته آن را نداشتند. باید از این فرصت ها به بهترین شکل ممکن، استفاده کرد. 📚ایران جوان بمان کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1