#استاد_عباسی_ولدی نگویید دنیا رو به پیشرفت است ؛ ما را به عقب برنگردانید. ما در هر چیزی که پیشرفت کرده باشیم، درشیوه ی زندگی پسرفت داشته ایم. پیشرفت در شیوه ی زندگی نشانه دارد. اصلی ترین نشانه ی پیشرفت درشیوه ی زندگی، احساس آرامش است. خودتان به این پرسش ها پاسخ دهید :"شما در گذشته بیشتر احساس آرامش می کردید یا امروز؟ خانواده های دیروز ثبات بیشتری داشتند یا خانواده های امروز؟ آیا طلاق عاطفی و رسمی در گذشته و امروز با هم قابل مقایسه هستند؟" باز هم کسی نگوید: "مگر اوضاع اقتصادی امروز، میگذارد که دل خوشی هم باقی بمانَد؟" بدون هیچ تردید، سطح رفاه عمومی و وضع معیشتی مردم در جامعه ما نسبت به دهه شصت، به مراتب بهتر است. ما یادمان نرفته صف های چند صدمتری نفت را... یادمان نرفته برای گرفتن دوشیشه شیر نیم لیتری، صف میکشیدیم. ما دوره ی کوپن را یادمان هست. فراموش نکرده ایم که برنج، خوراک هر روزمان نبود. وقتی می شنیدیم شمالی ها هر روز برنج می خوردند، تعجب میکردیم. ما برای حمّام رفتن هم دردسر داشتیم و برای صرفه جویی در نفت هم که شده به حمّام های عمومی و نمره می رفتیم. آیا بچه های امروز فرق حمّام عمومی و نمره را می دانند؟ مبلمان، نشان ثروتمند بودن صاحب خانه بود. چند نفر از سی چهل ساله های امروز می توانند بگویند که از دوران کودکی شان، پدرشان صاحب ماشین بود؟ در شیوه زندگی امروزی، شخصیت اجتماعی، معنا و مفهوم اصیل دینی خود را از دست داده است. چه کسی میتواند انکار کند که بسیاری از معضلات ما در زندگی برای فرار از حرف مردم است؟ چشم و هم چشمی ها، چه اندازه زندگی ها را تحت الشعاع قرار داده است؟ مهمانی های امروز با مهمانی های دیروز، چه اندازه تفاوت کرده است؟ آیا دیروز هم مهمانی ها تا این اندازه از انسان وقت و حوصله میگرفت؟ چرا امروزه مهمانی ها به مراسم عزای ما تبدیل شده است؟ در یک کلام شیوه ی زندگی امروزی، وقت کُش است. باید شیوه ی زندگی را عوض کرد تا وقت ها برکت پیدا کند. 📚ایران جوان بمان #سبک_زندگی کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1