من تصورم این است كه امام یك حکیم بود، یعنی همان فعل و انفعالات معنوی پشت پرده را مثل جریان‌های زیر‌زمینی كه علم خاص باطنی دارد می‌دید.... این، معنای حکمت است. نمی‌خواهیم بگوییم كه امام، غیب میدانست. خیر، هیچكس جز كسی كه خدای متعال به او اذن داده باشد، از غیب خبری ندارد. امام هم نه ادعا داشت و نه ما در مورد آن بزگوار این ادعا ها را داریم. حکمت، غیر از این است، یعنی چیزهایی را با یك دید احساس معنوی درک می‌کرد. ۱۳۶۹/۰۶/۲۹ #کتاب_پنجم_سیر_مطالعاتی #کتاب_امام_خمینی #صفحه ۴۲ @t_manzome_f_r مجموعه‌ی تبیین منظومه فکری رهبری