وقتی ایمان زیاد می‌شود... وقتى ايمان بنده خدا رو بشدت و زيادى مى‌گذارد، دلش مجذوب تفكر درباره پروردگارش می‌شود، هميشه دوست می‌دارد به‌ياد او باشد و اسماء حسناى محبوب خود را در نظر بگيرد، صفات جميل او را بشمارد : پروردگار من چنين است محبوبم چنان است و نيز محبوبم منزه از نقص است. اين جذبه و شور هم چنان در او رو به زيادى و شدت مى‌گذارد، و اين مراقبت و بياد محبوب بودن، رو به ترقى مى‌رود تا آنجا كه وقتى به عبادت او مى‌ايستد، طورى بندگى مى‌كند، كه گويى او را مى‌بيند و او براى بنده‌اش در مجالى جذبه و محبت و تمركز قوى تجلى مى‌كند، و هم او را مى‌بيند و هماهنگ آن محبت به خدا نيز در دلش رو بشدت مى‌گذارد. 📓 ، ج۱، ص۵۶۱ @Taalei_edu