آقای انقلاب اسلامی، تولدت مبارک! می‌دانی که امروز سالگرد ازدواج من هم هست؟ در واقع، سالگرد وصلت ولایتی! تو در میان تکبیرها متولد شدی، در میان شعارهای «الله‌اکبر» و نغمه‌های امید. روزی که مستضعفان تاریخ، قلم سرنوشت‌شان را از چنگال مستکبران بیرون کشیدند و خودشان نوشتند: «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی!» و من؟ من هم در چنین روزی پیمانی بستم—پیمانی که ریشه در همان انقلاب داشت. وصلت من، وصلی بر پایه‌ی ولایت، عهدی بر محور عشق به خدا، و تداومی از همان قیامی که تو آغاز کردی. آقای انقلاب اسلامی! تو آمدی تا عدالت، یک واژه‌ی فراموش‌شده نباشد. آمدی تا دین، از انزوا خارج شود و حجاب خاک از چهره‌ی حقیقت کنار رود. من هم در مسیر تو، راهی را برگزیدم که با ولایت معنا می‌گیرد، با جهاد قوام می‌یابد، و با عشق، استوار می‌ماند. تو تولدت را در خیابان‌های خشم و امید جشن گرفتی، من در خانه‌ای که با نام ولایت معطر شد. تو روزی آمدی که مردم برای آزادی‌شان گریستند، من در روزی پیمان بستم که عشق، رنگ ایثار و مقاومت گرفت. تو در طوفان سختی‌ها زنده ماندی، پس وصلت من نیز باید در طوفان‌های روزگار، با نور ایمان روشن بماند. پس بگذار این روز، هم روز تو باشد، هم روز من؛ هم روز انقلاب، هم روز عشق؛ هم سالروز قیام، هم سالروز یک عهد… و هر دوی ما می‌دانیم که این دو، از هم جدا نیستند! @aminavak313