✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️توجه اسلام به جو سالم جامعه 🔹#قرآن_کریم تکیه فراوانی روی این مسئله دارد، که جو #جامعه_اسلامی نباید جو تهمت و بهتان و افترا و بدگویی باشد. مردم مسلمان موظفند که هر وقت چیزی در مورد برادران و خواهران مسلمان خود شنیدند، مادامی که به سر حدِ یقین قطعی، نه ظن و گمان، نرسیده اند که جای شک و شبهه نباشد و یا بینه شرعی اقامه نشده است، آنچه می‌شنوند، به اصطلاح معروف «از این گوش بشنوند و از گوش دیگر بیرون کنند»، و به تعبیر دیگر همانجا که می‌شنوند دفن کنند، و حتی به صورت اینکه «من شنیدم» هم نقل نکنند؛ 🔹نه تنها به صورت یک امر قطعی نقل نکنند، حتی اینطور هم نگویند که «من چنین چیزی شنیده ام». همین گفتن شنیدم هم پخش است و اسلام از پخش این نوع خبرهای ناپاک و آلوده ناراضی است. مخصوصا یک جمله در ذیل دارد که می‌فرماید: «والله یعلم و انتم لا تعلمون؛ و خدا می‌داند و شما نمی دانید»، می‌خواهد بفرماید که شما نمی دانید این جنایت، چقدر جنایت بزرگی است و طبعا هم نمی دانید که عقوبت این جنایت چقدر بزرگ است. اسلام می خواهد که محیط و جو جامعه اسلامی بر اساس اعتماد متقابل و حسن ظن و ظن خیر و بر اساس خوب گویی باشد، نه بر اساس بی اعتمادی و بدگمانی و بدگویی؛ 🔹و لهذا اسلام غیبت را آنچنان حرام بزرگی دانسته است که تعبیر قرآن این است: «وَ لَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا؛ [حجرات، ۱۲] و کسی از شما غیبت دیگری نکند، آیا کسی از شما دوست دارد گوشت برادر مرده اش را بخورد؟». بدین معنا آنکه از کس دیگر غیبت می کند، در واقع دارد گوشت او را می خورد، در حالی که او مرده است. روی همین اساس است که قرآن با بیانات گوناگون، این مطلب را تأکید و تکرار می کند. 📕مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، ص ۴۷ - ۴۸ منبع: وبسایت طهور @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد