🔹انسان دارای دو جنبه‌ی انسانی و حیوانی است که این جنبه حیوانی همچون خوردن و آشامیدن، جزو انسان است. انسان علاوه بر قوای جسمانی و ظاهری– سامعه و شامّه و ذائقه و لامسه و باصره - دارای قوای روحی، غضبیه و شهویه و قوای عقلانی می‌باشد. هرچه از قوای انسانی در اختیار انسان است، همه و همه وسایلی جهت وصول به صراط مستقیم هستند تا انسان راحت‌تر بتواند صراط مستقیم را طی کند. 🔹نفس اماره، سرکش، فراموش‌کار و زیاده‌خواه بوده، انسان را به پستی‌ها و زشتی‌ها دعوت می‌کند و از عروج و تکامل بازمی‌دارد به همین خاطر باید به عقال عقل و جنبه‌ی انسانیت انسان درآید، چه اینکه در غیر این‌صورت، به مثابه‌ی حیوان وحشی‌ای خواهد شد که سرگردان بوده و مشکلاتی را برای فرد و جامعه‌ی انسانی به وجود خواهد آورد. 🔹فلسفه‌ی آفرینش انسان این است که استعدادهای برجسته‌ی مثبتِ مفید و ممتاز– از لحاظ ارزش‌های الهی- با اختیار و با مجاهدت خود انسان، بر خصلت‌های حیوانی‌اش غلبه پیدا کند که در این صورت، همان استعدادهای حیوانی هم جهت‌گیری درستی پیدا خواهد کرد. 🔹انسان برترین آفریده‌ی خداوند و جانشین خدا معرفی شده است؛ « وَ إِذ قالَ رَبُّکَ لِلمَلائِکَهِ إِنّی جاعِلٌ فِی الأِرضِ خَلیفَه». جانشین، عنوانی است که خدا به انسان داده است و از آنجا که اعتبار و ارزش انسان به عبودیت و بندگی خدا باشد، از این‌رو از او خواسته شده است که خود را به بهای ناچیز دنیا نفروشد. @tabyinchannel @daneshgahevelyat