📚 ┄┅══❣️✿﴾﷽﴿✿❣️══┅┄ ✍ قسمت صد و نود و هفتم 🍃بهانه‌ديگر:چرا خدا با ما سخن نمیگويد؟!🍃 ♦️دو اصل مهم تربيتی‌:" بشارت" و" انذار" يا" تشويق" و" تهديد" بخش مهمی از انگيزه‌های تربيتی و حركتهای اجتماعی را تشكيل می‌دهد، آدمی هم بايد در برابر انجام كار نيك" تشويق" شود، و هم در برابر كار بد" كيفر" بيند تا آمادگی بيشتری برای پيمودن مسير اول و گام نگذاردن در مسير دوم پيدا كنددر آيات خوانديم كه قرآن می‌گويد: اين بهانه‌گيريها تازگی ندارد، اقوام منحرف پيشين نيز همين حرفها را داشتند، گويی دلهای آنها درست همانند هم ساخته شده، اين تعبير اشاره به اين نكته نيز می‌باشد‌. 🔶تشويق" به تنهايی برای رسيدن به تكامل فرد يا جامعه كافی نيست، زيرا انسان در اين صورت مطمئن است انجام گناه خطری برای او ندارد.‏فی المثل می‌بينيم: پيروان كنونی مسيح ع عقيده به" فداء" دارند، و معتقدند حضرت مسيح ع فدای گناهان آنها گرديده، حتی رهبرانشان گاه سند بهشت به آنها می‌فروشند و گاه گناهشان را از طرف خدا می‌بخشند! مسلما چنين جمعيتی به آسانی مرتكب گناه می‌شود. ♦️در" قاموس كتاب مقدس" می‌خوانيم:" ... فدا نيز اشاره به كفاره خون گرانبهای مسيح است كه گناه جميع ماها بر او گذارده شد و گناهان ما را در جسد خود بر صليب متحمل شد"! مسلما اين منطق نادرست افراد را در ارتكاب گناه جسور می‌كند. 🔶كوتاه سخن اينكه آنها كه تصور می‌كنند تنها تشويق برای تربيت انسان (اعم از كودكان و بزرگسالان) كافی است، و بايد تنبيه و تهديد و كيفر را به كلی شست و كنار گذاشت، سخت در اشتباهند، همانگونه كه افرادی كه پايه تربيت را تنها بر ترس و تهديد می‌گذارند و از جنبه‌های تشويقی غافلند نيز گمراه و بيخبرند. 📚 تفسیر نمونه ╭═━⊰🍃🌸🍃 @tadabbor_quran