راه جبران ‏ایران با جلب مشارکت روس‌ها در پیشبرد طرح راهبردی‌اش در سوریه در سال ۲۰۱۵، پس از بیش از ۲قرن، به جایگاه قدرت منطقه‌ای دست یافت؛ قریب به ۹سال به ظرفیت ایجاد شده در پی این تحول، بی‌توجهی کرد و حالا با سقوط سوریه به دست تروریست‌ها، سطح قدرت ایران تنزل یافته است. ‏در شرایط کنونی، بسیار مهم است که این تنزل سطح به صورت یک عقب‌گرد بی‌ضابطه رقم نخورد بلکه با بازبینی ظرفیت‌ها و بازتعریف نقش‌ها، ایران خود را در قامت یک کشور ذی‌نفوذ در منطقه بازیابی کند و اهرم‌ها و ابزارهای قدرت‌اش را به درستی در این سطح مبتنی بر شرایط بین‌المللی به کار گیرد. ‏لازمه چنین امری، در وهله نخست پذیرش شکست و واکاوی صادقانه عوامل و دلایل آن و در گام بعد، بازیابی خود در بُعد و ساحت شناختی است. از این مسیر، در گام سوم، بازسازی و بازآرایی توان ملی و منطقه‌ای امکان‌پذیر خواهد بود. ‏در غیر این صورت، نسخه‌های خودباختگان و عوامل بیگانه، ایران را در آستانه فروپاشی تصویر خواهد کرد و راه تسلیم و سازش را به عنوان نسخه نجات، تجویز خواهد کرد. مسیری که به سرعت ایران را در مسیر تجزیه قرار خواهد داد. ‏ایران در راهبرد منطقه‌ای خود با یک شکست راهبردی مواجه است نه با یک فروپاشی راهبردی؛ درک این تفاوت و عوامل و رخدادهای منجر به این شکست، کلید پاسخ به چالش کنونی است، نه چنگ‌زدن به نسخه‌های از پیش آماده‌ی تسلیم. مقایسه ایران ۱۴۰۳ با ایران ۱۳۶۷، بخشی از جنگ شناختی علیه ماست. ✍علی صمدزاده 🔹تدبیر || امیرحسین نبی: https://eitaa.com/joinchat/1926037857Ccd41af789c