. عظیم و بی کران . خوب است گاه گاهی به عظمت عالم هستی بیندیشیم؛ این عظمت بی کران، این پیچیدگی شگفت انگیز و این نظم بی خلل (که مثلا سال هاست خورشید☀️ در فلان ساعت طلوع می کند و در فلان ساعت غروب می کند و شکل ماه 🌙در ربع اول ماه قمری این گونه است و ...) نشانه ی چیست؟ واقعا می توانیم تصور کنیم آفرینش، بی هدف و منظور خاصی و صرفا از روی اتفاق بوده است؟ درباره ی آن و بزرگی او چه می توانیم بگوییم؟ نقل است پیامبر رحمت و مهربانی، شبانگاهان در دهانه ی غار حرا می ایستاد و به ستارگان✨ چشم می دوخت؛ آنگاه مروارید های غلتان اشک از دیدگانش جاری می شد😭 و می فرمود: "اگر نبود رسالت آسمانی ام، آنقدر به این ستارگان✨ چشم می دوختم تا قالب تهی کنم!" چنانکه در روایات آمده: همه ی ائمه پیش از نماز شب، ابتدا به آسمان می نگریستند و آیات آخر سوره ی آل عمران را تلاوت ممی کردند: "اِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ لَآیَاتٍ لِاُولِی الْاَلْبَابِ الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللهَ قِیَامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَی جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاًطِلا مسلما در آفرینش آسمان ها و زمین🌍 و در پی یکدیگر آمدن شب و روز، برای خردمندان نشانه هایی (قانع کننده) است؛ همانان که خدا را (در همه ی احوال) ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند و در آفرینش آسمان ها و زمین می اندیشند (که) پروردگارا این ها را بیهوده نیافریده ای!" عالم هستی واقعیتی عظیم و بی کران است و آنچه تاکنون از آن شناحته شده، ذره ای کوچک از این واقعیت بی نهایت است؛ جدا از این واقعیت قابل مشاهده، ما معتقد به عوالم دیگری هستیم که با چشم سر و ابزار های ساخت بشر قابل ملاحظه نیست؛ بهتر است بگوییم ما با دو عالم سروکار داریم: عالم شهود (یعنی قابل مشاهده) و عالم غیب (یعنی غیر قابل مشاهده با ابزارهای بشری). درباره ی وسعت عالم غیب تنها به این مطلب اشاره کنیم که بر اساس روایات، عالم ماده با تمام سرزمین ها و دریا ها و آسمان ها و کهکشان های شناخته و ناشناخته اش، در برابر عالم ملکوت (یعنی برزخ) مانند سنگریزه ای در بیابان است! انسان با تفکر در این آیه های الهی، عظمت خالق هستی و کوچکی خود را بیشتر احساس می کند و به هدفمند بودن و آغاز و پایان داشتن جهان، باورمند خواهد شد: "اَفَحَسِبْتُمْ اَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَ اَنَّکُمْ اِلَیْنَا لَا تَرْجَعُونَ آیا گمان کردید ما شما را بیهوده خلق کردیم و شما به سوی ما بر نمی گردید؟" آری ما و بچه های ما، همگی به سوی خدا باز می گردیم و این بازگشت قطعی و ضروری است؛ حال اگر می خواهیم بازگشتی شایسته داشته باشیم و در پیشگاه خداوند، عبدی سربلند باشیم، باید در تمامی اعمال و رفتارهایمان دقت نظر داشته باشیم و همواره خداوند را ناظر بر اعمال مان بیابیم. ✅جهت سفارش در مجموعه کانالهای تدریس یار ؛ @teacherschool ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @tadriis_yar