✉️ #زبان_قرآن از آن جهت که زبانِ فطرت است، جایگاهِ وجودِ ماست و می‌توانیم بودنِ خود را در آن جستجو کنیم و در رجوع به قرآن به کمتر از آن قانع نباشیم و بتوانیم همواره بینِ خود و آنچه #قرآن در مقابل ما می‌گشاید در رفت و آمد باشیم.
✉️ این نحوه‌ای از اُنس و نزدیکی با خود و حقیقت است از آن جهت که #زبان_قرآن موجبِ بسطِ وجودِ انسان می‌گردد تا خود را نسبت به همه‌چیز گشوده نگه دارد و این چیزی است که امکانِ تحقّق آن با اُنس با #قرآن فراهم می‌شود.
✉️ من یک مواجهه‌ای را که به صورت معمول با زبان داریم می‌گویم تا زبانِ فطرتی که این‌جا می‌گویند یک مقدار آشکارتر شود. من حالا با دو مثال که یک مقداری با هم تفاوت دارد، سعی می‌کنم این نکته‌ی زبانِ فطرت را بگویم.
✉️ مسأله‌ی اصلی این است که همه‌ی ما این را قبول داریم که فطرت داریم. بحث‌های کلامی و… را کنار می‌گذاریم، امّا یک نکته‌ای شاید همیشه برای ما جای سؤال دارد که، بالاخره این فطرت چیست و این فطرت کجا به کار ما می‌آید و ما کجا می‌توانیم سراغ فطرت برویم!؟
✉️ شاید بگوییم در بیان‌های مرسومی که داریم این است که، راهِ سعادتِ بشر از فطرتش آغاز می‌شود؛ یعنی اگر بشر بتواند به فطرت برگردد، این بشر راهِ سعادت و کمال را طی می‌کند؛ نکتهٔ عجیب این است که پیدا شدن این فطرت با #زبان_قرآن شدنی است.
📁 #سلسله_مباحث_تفکّر_قرآنی
📁 #ادامه_قبل_مطلب_شماره ۵
🆔 @tafakkor_qurani
🆔 @grat1401