امیرالمؤمنین عـلـے عليه السلامـ أيُّها النّاسُ، لِيَرَكُمُ اللّهُ مِن النِّعمَةِ وَجِلِينَ كما يَراكُم مِن النِّقمَةِ فَرِقِينَ؛ إنّهُ مَن وُسِّعَ علَيهِ في ذاتِ يَدِهِ فلَم يَرَ ذلكَ استِدراجا فَقد أمِنَ مَخُوفا، و مَن ضُيِّقَ علَيهِ في ذاتِ يَدِهِ فلَم يَرَ ذلكَ اختِبارا فَقد ضَيَّعَ مَأمولاً. اى مردم! همان گونه كه خداوند شما را از سختى و عذاب ترسان مى‌بيند، بايد از نعمت نيز هراسان ببيند؛ زيرا هر كه دَرِ نعمت به رويش گشوده شود و آن را مهلت خداوندى نداند، از پيشامدى ترسناك خود را ايمن پنداشته است، و هر كس به تنگدستى گرفتار آيد و آن را آزمايشى (الهى) نداند، پاداشى را كه در انتظار اوست از دست داده است. 📚 نهج البلاغه، حکمت ٣۵٨