۳۶-هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد. ۳۷-هرگز عیب مردم را جستجو نمی‌کرد. ۳۸-از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود. ۳۹-هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار مدح آنان نمی‌گفت. ۴۰-بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد.