تفسیر صوتی آیه به آیه
🍃🍃🍃🍃 ⭕️ تفسیر آیه ۱۳۰ 🔻 🔹این آیه با توجّه به تابناکی و پاکی چهره ابراهیم و آئین او می پرسد، چه کسی جز افراد نادان و سفیه از ابراهیم و اهداف او اعراض می کند؟! 🔸آئین او به قدری ارزش دارد که پیامبر صلی الله علیه و آله مفتخر است که راه او راه ابراهیم است. 🔹 ابراهیم کسی است که در منطق، کافر را مبهوت می کند: «فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ» و در شجاعت یک تنه همه بت ها را می شکند: «فَجَعَلَهُمْ جُذاذاً» 🔸قرآن او را حلیم معرّفی می نماید و در صبر و توکّل نیز نمونه و سرآمد است تا آنجا که درون آتش افکنده می شود بی آنکه واهمه ای داشته باشد. 🔹در سخاوت گوساله چاقی را برای مهمانان کباب می کند. در تسلیم، کودک و همسر خود را در بیابان بی آب و گیاه مکه رها کرده و آنگاه که او به سن نوجوانی می رسد، به امر خداوند کارد بر گلوی او می گذارد. آری، انسان تنها با فریب دادن خرد خویش می تواند از ادیان الهی گریزان باشد.« سَفِهَ نَفْسَهُ» 🔸ابراهیم علیه السلام در دعایی از خداوند خواست که: «أَلْحِقْنِی بِالصّالِحِینَ» خداوند دعای او را استجابت کرده و می فرماید: ابراهیم در آخرت از صالحان است. 🔹 کسی که راه ابراهیم را که برای نسل بشر، مرکز امن، رهبر معصوم، رزق فراوان، توفیق اسلام و تسلیم، قبول توبه و سعادت از خدا طلب می کند، رها کرده و به دنبال دیگران برود، سفیه و نادانی بیش نیست!! 🔸 در فرهنگ قرآن، به افرادی که حقائق را نادیده انگاشته و کفران نعمت کنند، سفیه گفته می شود: «سَیَقُولُ السُّفَهاءُ» در ذیل آیه ی «وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمُ» 🍃🍃🍃
60 مشاهده