سلام وقتتون بخیر.من همیشه دلم میخاست وقتی ازدواج کردم وارد یه خانواده بافرهنگ بشم.الان چندساله که ازدواج کردم متاسفانه از فرهنگ خانوادشون اذیت میشم وشوهرم خداروشکر خوبه ولی یه سری رفتارا داره که واقعا برام اذیت کننده ست.مثلا اگه جایی بریم یه وسیله یا چیزی پیدا کنه کنار خیابون یا هرجا که مثلا کسی جا گذاشته بر میداره که استفاده کنه من رو حق الناس خیلی حساسم واین کارش واقعا روحمو آزار میده به هرشکلی هم باهاش حرف میزنم بی فایده ست.خصوصا وقتی جلو کسی این کارو انجام میده خیلی خجالت میکشم. وقتی ازش میخام یه سری رفتارهای اینجوری رو کنار بزاره دعوا راه میندازه ویه جوری حرف میزنه که انگار حق با خودشه ونمیخاد کار اشتباهشو قبول کنه.با زبون نرم غیر مستقیم وهرروشی بگید امتحان کردم ولی بی فایده بوده. ممنون میشم کمکم کنید😓 ✅جواب اساس زندگی زناشویی ، سازگاری با طرف مقابل است. بر این اساس هر کدام از طرفین: ۱. باید از برخی از خواسته های حلال خود کوتاه بیایند ۲. اشکالات حلال طرف مقابل را بپذیرند و با آن کنار بیایند و ندید بگیرند ۳. نقاط مثبت طرف مقابل را برای خود بشمارند و پر رنگ کنند و مبنای قضاوت درباره او را نقاط مثبتش قرار دهند نه نقاط منفی اش. ۴. اشکالات او اگر حرام شرعی است، فقط به تکلیف نهی از منکر عمل کنند و اگر نپذیرفت ، تکلیفی ندارند پس آن اشکال را بهتر است ندید بگیرند و رابطه محبت آمیز خود با او را به خاطر آن به هم نزنند. ۵. اشکالات او اگر حرام شرعی نیست، گیر ندهند و سعی نکنند مجبورش کنند اشکالش را رفع کند. بلکه سعی کنند فکر خودشان را از آن اشکال منصرف کنند. ۶. اذیتهایی را که به خاطر اشکالات حلال طرف مقابل به آنها میرسد ، تحمل کنند تا آسیب سخت تری نخورند. ۷. حساسیت روی احکام واجب و حرام و حق الناس، اساس تربیت دینی است اما بیش از آنکه به رعایت احکام توسط همسرشان حساس باشند، باید مراقب گناهان خود باشند و رعایت احکام توسط خودشان را جدی بگیرند