✅ بخشی از فرمایشات استاد آیت الله تقوایی🔻🔻🔻 #جلسه_اخلاق ⏱ چهارشنبه 97.12.1 🔷بحث در مورد عمل و چگونگی حفظ اعمال از آفات بود. یکی از چیزهایی که نقش مهمی در عمل ایجاد می کند بلاست، آیات و روایات زیادی در مورد بلا وارد شده که برخی از آنها را بررسی کردیم. 🔶 آیه 48 سوره مائده می فرماید: وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً (اگر خدا می خواست شما را امت واحده قرار می داد).در اینکه خدا ما را امت واحده قرار نداده است سرّی وجود دارد. ما می گوییم ای کاش مثل امیرالمومنین و اهل بیت علیهم السلام بودیم و چرا خدا ما را اینطور خلق کرده است. 🔷 اما در روایت مبارکه می فرماید: همیشه برای انسان سه حالت و امر پیش می آید: بلا، قضا و نعمت. 🔻اول: بلا. در بلا، مؤمن و بنده باید صبر کند، آن هم صبر جمیل. صبر جمیلی که قرآن کریم می فرماید چیست؟ صبر با رضایت و خوشی است و این را ما باید تمرین کنیم و به خودمان یاد دهیم. در مقابل بلا باید صبر کنیم؛ می دانید چرا؟ چون بلا برطرف می شود. کدام بلا باقی مانده؟ شما ببینید دشمنان چقدر بلاها بر سر ما و جمهوری اسلامی آوردند، کدامشان ماند؟ هیچ کدام از بلاها نماند. بلا آزمایش است، کسی نیست در عالم که آزمایش نشود و همه آزمایش می شوند؛ این آزمایش یا آدم را ساقط می کند و پایین می آورد و یا بالا می برد. خوش به حال آن هایی که با بلا بالا می روند. 🔻دوم: قضا. هر کسی یک قضاهایی برایش واقع می شود، حالا یا یکی از اقوامش فوت می کند یا چیزهای دیگر که قطعا یقه و گریبانش را می گیرد و نمی شود از آن فرار کرد. در مقابل قضا انسان باید تسلیم باشد. 🔻سوم: نعمت. در مقابل نعمت هم باید شکر کرد. 🔶 اولا: مگر می شود خدا بد ما را بخواهد؟ همه چیز در عالم خیر است، ما خرابش می کنیم خدا نور مطلق، هستی مطلق، رحمت مطلق، علم مطلق و قدرت مطلق است، مگر می شود از هستی مطلق و بی نهایت سرمدی، با این رحمت لا یتناهی بدی صادر شود؟ محال است. هر کسی یک چارچوب وجودی دارد. هر کسی یک قضائی دارد، هر کسی یک استعداد و حقیقتی در عالم عهد الست، به قول عرفا در عالم اعیان ثابته، در علم ازلی حق جل و علا داشته است. نباید بابت چهارچوب وجودی؛ استعداد و قضائی که خدا برای ما خواسته است ناراضی بود و باید خدا را شکر کرد. اصلا اگر همه یک حقیقت داشتند که عالم بوجود نمی آمد؛ به همین دلیل می فرماید: وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً . فلسفه خلقت عالم تکثر است و این خوب است. در تکثر انسان زیبایی ها را می بیند. لذا ما باید به حقیقت وجودی مان راضی باشیم. 🔷 دوما: ما در علم حضرت حق جل و علا بوده ایم، اراده کردیم که آن حقیقت وجودیمان بروز پیدا کند و به این دنیا بیاییم. در عالم علم خدا ما همه نور بودیم، در عالم علم خدا ظلمت و تاریکی راه ندارد، همه اش نور است. 🔶 این تقاضای ما سبب شد که از علم خدا خارج شدیم و وقتی خارج شدیم و آمدیم در عالم دنیا خب آثار هم دارد. عالم دنیا عالم راحتی نیست، تعلق است و سختی دارد. اصلا دنیا اسمش با خودش است، یعنی پست ترین مرتبه وجود. 🔷 (مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک) ما متعلق به عالم ملکوت بودیم، خودمان اراده کردیم که به این عالم خاک بیاییم و نباید خدا تبارک وتعالی را مقصر بدانیم. "لا جَبرَ و لا تَفویض بَل امرٌ بَینَ الامرَین" از یک طرف جبر خداست و از طرف دیگر اختیار ماست. 🔶 خدا در استعداد دادن به ما اصلا کم نگذاشته است. همه چیز در وجود ما هست فقط باید آن اقتضائاتی را که خدا به ما داده را شکر کنیم، وجود مقدس امام صادق می فرمایند: اگر نعمت خدا را شکر کنید به تمام کمالات الهیه دست پیدا خواهید کرد. 🔷 بالاترین نعمت٬ هستی حقیقی شماست؛ آن ارتباط وجودی شما با خدا که عرفا، حکما و فلاسفه به آن می گویند ربط بین حادث و قدیم؛ ربط بین خالق و مخلوق. 🔶 اگر هم کار اشتباهی کردیم استغفار کنیم و این استغفار راهی است که انسان را به همه‌‌ جا می رساند و انسان به بالاترین گنج های اسماء و صفات خدای تبارک و تعالی دست پیدا می کند. باید از فعل، صفات و ذات استغفار کنیم. ادامه👇👇👇