هدایت شده از کرامت عسکرپور کبیر
عسکرپور: 🔶🔸🔸🔸🔸 تصورات اشتباه قبل از ازدواج ⚠️عوضش می‌کنم! اگر شما هم چنین فکری در سر دارید، نباید فراموش کنید که شما و همسرتان از دو خانواده و دو فرهنگ متفاوت هستید و هرگز نمی‌توانید دنیا را از یک دریچه ببینید. بعضی ویژگی‌های همسرتان تقریبا غیر قابل تغییر است. این را بپذیرید. ⚠️باید برای هم بمیریم! اما گمان نکنید برای داشتن یک زندگی عاشقانه، نیاز به یک زندگی افسانه‌ای دارید. درست است که باید خواستگارتان را دوست داشته باشید، اما قرار هم نیست هرروز فیلم هندی بازی کنید. ⚠️عشق با گذشت زمان تمام می‌شود! یک عشق واقعی می‌تواند با آرامش و روزمرگی هم همراه شود. مرحله دوم عشق، صمیمیت و همراهی است و اصلا به معنای پایان عشق نیست. ⚠️مسئولیت اداره زندگی به عهده مرد است. اگر می‌خواهید زندگی موفق و آرامی داشته باشید، از همان اول سنگ‌ها را وا بکنید و مسئولیت‌ها را تقسیم کنید. ⚠️مردها ارزش حمایت را نمی‌فهمند. مردها خیلی راحت تفاوت شما با زنان دیگر را می‌بینند. ⚠️به خاطر من هر کاری می‌کند. درست است که عشق قدرت می‌آورد، اما قرار نیست که از مرد زندگی‌تان، به گناه عاشق شدن، یک فرد ضعیف و زیردست بسازید. ⚠️خودم را دوست دارد نه جسمم را! خیال نکنید مردی که عاشقتان است، به جسم شما نیازی ندارد و تنها به تفکرات و کلام شما اهمیت می‌دهد. ⚠️یک زندگی موفق، زندگی بدون بحث است! یک زوج ایده‌آل روی یک خط صاف پرلبخند، زندگی نمی‌کنند. آنها به اختلاف نظر هم برمی‌خورند و گاهی از هم دلخور می‌شوند. اما تفاوتشان با دیگران این است که با هوشمندی از پس چنین مسائلی بر می‌آیند و به جای دلخوری‌های بی‌مورد، از این بحث‌ها درس می‌گیرند. 👤 محدثه ایرانی 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk 🔶🔸🔸🔸🔸 *(تقدیم به مو سفیدان و متولدین دهه بیست، سی، چهل، پنجاه گرامی)* . لازم هست گاهی اوقات به خودمون هم که شده ، یادآوری : . ما قهرمانان بی مدالی بودیم که هرگز مارا بالای سکویی نبردند و مدال افتخاری بر گردنمان نیاویختند. کسی ما را تافته جدا بافته تربیت نکرد و تا مدرسه بدرقه نشدیم و پشت در مدرسه با ماشین به استقبالمان نیامدند. خودمان تنها به مدرسه رفتیم و ثبت نام کردیم و آخر سال هم کارنامه گرفتیم . در هیچ کلاس فوق برنامه ای ثبت نام نشدیم. به کلاس موسیقی و استخرو زبان و کامپیوترو...نرفتیم. بازیهای ما و خوشگذرانی های ما در کوچه برگزار شد. ماهنوز با هم بازیهایمان رفیق شفیق مانده ایم. در خانه کسی در جستجوی معدل و نمرات ما نبود و حتی بعضی از والدین نمی دانستند فرزندشان در چه پایه ای تحصیل می کند؟ هرگز از ما برای کاری نظر سنجی نشد . ما نسلی بی توقع و پر بازده بودیم و هیچگاه بارمان را بردوش کسی تحمیل نکردیم. کمتر خواسته ای بود که به آن برسیم و آرزوهای ما لابه لای روزهای شلوغ زندگی گم‌ شد. ما نسلی بودیم ‌که بی سر و صدا و بی توقع و کم هزینه بزرگ شدیم و همیشه کمک حال خانواده بودیم . زنده بودیم و گذران زندگی بودیم و ازدواج کردیم. ◼◼ نسلی شدیم که فرزندانمان را حمایت کردیم. کوله پشتی هایشان را بردوش گرفتیم و بدرقه شان کردیم و به استقبالشان تا مدرسه رفتیم. فرزندانمان را غرق در مهر و مهر ورزی کردیم.‌ چندین ‌مهارت به آنها آموختیم و در کلاسهای متعدد ثبت نامشان کردیم. ما فرزندانمان را نابغه تربیت کردیم و باز هم برای خودمان کاری نکردیم. ما نسلی بودیم مهربان و مسئول و مهرورزی را تمام کردیم و مادران و پدرانمان را به خانه سالمندان نسپردیم و علاوه بر بار زندگی خودمان ، آنها را نیز تا آخرین لحظه درحد توانمان حمایت کردیم.‌ راستی ما چگونه اینچنین مسئولیت پذیر شدیم؟ اینهمه مهر و مهربانی را از کجا آموختیم؟ ما نسلی بودیم که هیچکس ما را نشناخت و فرصت خاصی برای رشد ما فراهم نشد. چنین نسلی هرگز نخواهد آمد.! هیچکس ما را نابغه تربیت نکرد اما نابغه شدیم! نابغه هستیم و مسئولیت پذیر و هنوز هم در میانسالی با شور و شوق و پر تلاش زندگی می کنیم و دنیا زیر پاهای ما می چرخد. دلتنگ می شویم، خسته می شویم، اما نامهربان نمی شویم و مسئولیتهایمان را ترک نمی کنیم. ❤️ درود برما ای‌کاش یکی قدرمان را می وانست💚💝 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══