بخش پانزدهم یکی از ریشه های دین گریزی نبود موقعیت برای گفتگو است. نتایج یک پیمایش ملی که معاونت زنان ریاست جمهوری در سال ۱۳۹۹ انجام داده است، نشان می‌دهد گفت و گوی میان اعضای خانواده، از ۲ ساعت در شبانه روز در ۲۰ سال قبل، به ۲۰ دقیقه در سال مورد مطالعه کاهش یافته است. این نتایج نشان می دهد که رابطه بین نسلی در خانواده ایرانی دچار اختلال است. از نظر بوبر که پژوهشگر حوزه روابط انسانی است، دیالوگ، راهی است برای کشف دیگری نه تحلیل و تغییر دیگری. ما به گفت و گو همواره به عنوان یک مناظره نگاه می کنیم. در مناظره دنبال این هستیم که همواره طرف مقابل شکست بخورد. گفت و گو ابزاری است برای کشف دیگری و نه تغییر دیگری. ما در گفت و گوهایمان تلاش می کنیم همدیگر را به شکل خودمان در بیاوریم. پیش شرط گفت و گو پذیرش دیگری است با تمام تفاوت ها و تمایزاتش. گفت و گو به معنای به رسمیت شناختن طرف مقابل است بدون آن که جنسیت، طبقه، و هرچیزی که به آن تعلق دارد، در نظر گرفته شود. یکی از چالش های بنیادین جامعه ما نیز همین است که می خواهیم همه را تغییر بدهیم. و فرزندان همان راهی را بروند که ما می رویم. @taharaesian