آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی: 🔸 محبوب ‌ها را ذات اقدس الهی در قرآن به دو قسم تقسیم کرد: محبوب پایدار و محبوب ناپایدار. همان ذات اقدس الهی است که ﴿إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی‏ یحْبِبْكُمُ اللَّهُ﴾؛ اما غیر خدا را در اوایل سوره مبارکه «آل عمران» مشخص کرد، فرمود: ﴿زُینَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوات﴾. یا زن و فرزند هستند که از سنخ انسان هستند؛ یا دام‌ ها مثل گاو و گوسفند و اسب و مانند آن هستند که حیوان هستند؛ یا باغ و بوستان و مزرعه هستند که از سنخ گیاهان می باشند؛ یا طلا و نقره و مانند آن هستند که از جمادات می باشند. فرمود: ﴿زُینَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ﴾؛ جامع اینها شهوت است نه عقل، پس محبت به اینها محبت عقلی نیست. 🔸 فرمود چه جماد باشد، چه نبات باشد، چه حیوان باشد، چه انسان باشد، حبّ اینها حبّ شهوی است نه حبّ عقلی، حبّ عقلی همان است که فرمود مزد رسالت پیغمبر است: ﴿لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى﴾. این از سنخ محبت‌ های چهارگانه سوره مبارکه «آل عمران» که نیست، این مودت است، هجرانی ندارد؛ تا ما رها نکنیم آنها رها نمی ‌کنند، گاهی هم ممکن است انسان رها بکند ولی آنها بر اساس فیض و لطفی که دارند رها نمی‌ کنند، ‌‌↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr