حضرت امام موسی الکاظم علیه السّلام: به راستی خدا را بر مردم دو حجّت است؛ حجّتی آشکار و حجّتی نهان. حجّت آشکار فرستادگان، پیغمبران و امامان هستند. اما حجّت نهان عقول و خِردهای مردم‌‌اند. به راستی خردمند کسی است که حلال، او را از شکرگزاری باز ندارد و حرام، بر صبر و شکیب او چیره نشود. حضرت امام علی بن موسی الرّضا علیه السّلام: واجب است باور داشتنِ عذاب قبر، نکیر و منکر، برانگیخته شدن پس از مرگ، حساب و میزان، صراط و بیزاری از ائمه‌‌ی گمراهی و پیروان آنها، و دوست داشتنِ دوستانِ خدا، حرام بودنِ شراب اندک و بسیارش، آنچه که بسیارش مست کند، اندکش نیز حرام است. حضرت امام جواد علیه السّلام: خداوند به یکی از پیامبران وحی کرد: بی‌‌رغبتیِ تو به دنیا، راحتیِ تو را به زودی فراهم آورد. اما روی کردنِ تو به من، تو را شکست ناپذیر می‌سازد. حضرت امام هادی علیه السّلام: یکی پندارد که کار به او واگذار شده است، چنین کسی خدا را در قدرتش دستِ کم گرفته و سست پنداشته یگی دیگر پندارد که خدای عزّوجلّ بندگان را مجبور به انجام معصیت ساخته و تکلیفی بیش از طاقت و توان بر دوش آنان نهاده. چنین کسی خدا را در حُکم خویش ستم پیشه دانسته. و دیگری معتقد است که خداوند به بندگانش به اندازه توانشان تکلیف کرده. چون کار نیک انجام دهند خدا را سپاس گویند و چون کار بد مرتکب شود از خدا آمرزش جوید. چنین کسی مسلمانی است که به بلوغ فکری رسیده و به حقیقت دست یافته است. 📗 منبع: تُحَفُ العقول، ابومحمّد حرانی، ترجمه صادق حسن‌‌زاده، صفحات ۷۰۳، ۷۶۹، ۸۲۵، ۸۳۵ @taheriane