#حدیث_روز حضرت (م ح م د) بقیةُالله ،ابن الحسن العسکری عجّل الله تَعالی فَرجَه الشّریف از محمّدبن ابراهیم مَهزیار نقل شده است که در حال شک و تردید وارد عراق شده. و (از ناحیّه‌‌ی مقدّسه امام عصر-عج-) این توقیع برای او صادر گردید: به مَهزیار بگو آنچه را از دوستان آن سامان حکایت کردی، فهمیدم؛ به آنها بگو آیا قول خدای تعالی را نشنیدید که می‌‌فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ (نساء/۶۰) آیا این دستور تا روز قیامت نیست؟ آیا خدای تعالی پناهگاههایی برای شما قرار نداده است که بدان پناهنده شوید؟ آیا از زمان آدم (ع) تا زمان امام گذشته ابومحمّد (عسکری) صَلَواتُ الله علیه اَعلام هدایت برای شما قرار نداده است؟ و اگر عَلَمی نهان شد، عَلَمی آشکار نگردید؟ و اگر ستاره‌‌ای افول کرد، ستاره‌‌ای ندرخشید؟ و چون خدای تعالی ابومحمد(ع) را قبض روح کرد، پنداشتید که او رابطه‌‌ی بین خود و خلقش را قطع کرده است؟ هرگز چنین نبوده و تا روز قیامت چنین نخواهد بود. در آن روز اَمرِ خدای تعالی ظاهر شود و آنان ناخشنود باشند. ای محمّدبن ابراهیم! برای چیزی که به خاطر آن آمدی، شکّ به خود راه مده که خدای تعالی زمین را از حجّت خالی نگذارد. 📗 منبع، کمال الدّین و تمام النّعمه، جلد دوم، صفحه ۲۴۱، ۲۴۲ #حدیث_روز @taheriane