حضرت وصیّ امیرالمؤمنین علی علیه السّلام کمیل بن زیاد نخعی از روایت مولی علی(ع) روایت کرد که فرمود: ای کمیل! این دل‌‌ها ظرف‌‌هایی هستند، و بهترین آنها، حافظ‌‌ترین آنهاست. پس آنچه را که برایت می‌‌گویم حفظ کن. مردم سه گونه‌‌اند؛ - عالِم ربّانی - مُتعلّمی که بر طریقِ نجات است. - و پشه‌‌هایی حقیر که پیروانِ هر بانگی هستند و به هر طرف که باد بوَزد مُتمایل می‌‌شوند. آنها به نورِ علم اِستضائه(= روشنی خواستن، طلب نور کردن) نکنند و به رُکنی استوار پناه نگیرند.[۱] حضرت عِصمةُ الله الْکُبری، فاطمه سلام الله علیها فرازی از خطبه حضرت در توصیف خداوند: چشم‌‌ها او را نمی‌‌توانند بنگرند و زبان‌‌ها از وصف او عاجزند. وَهم و خیال از درکِ ذاتِ او، فرومانده‌‌اند. اشیای عالَم را بدون این‌که چیزی موجود باشد، آفرید و بدون مِثال و نمونه‌‌ای ایجاد کرد. با قدرت خود، پدید آورد و با اراده‌‌ی خود، ایجاد نمود. نه به آفریدن آنها نیازمند بود و نه از خلقت آنها سود می‌‌برد، جز این‌که خواست حکمتش تحقّق یابد. همه را به اطاعت و بندگی آگاه نماید و قدرت خود را آشکار نماید و به همه راهِ بندگی بیاموزد و دعوت خود را عزّت بخشد. آنگاه پاداش را بر اطاعت و بندگی، و عذاب را در مخالفت و سرپیچی قرار داد تا بندگان را از عقوبت برهانَد و به سوی بهشت سوق دهد. 📗 منبع: [۱] کمال الدّین و تمام النّعمه، شیخ صدوق، جلد اوّل، صفحه ۵۴۱ [۲] فرهنگ سخنان فاطمه زهراء، محمد دشتی، صفحه ۸۵، ۸۶ @taheriane