🔴 چرا برخورد با مشکل شده است؟ - ۱ 🔻دستگاه قضا محل اجرای عدالت است نه تشخیص مصلحت؛ برای مصلحت مجمع وجود دارد. 🔹 در این ایام و چندسال اخیر "بحث" و موضوعاتی نظیر دزدی، اختلاس، ربا و رانت خواری و غیره در تمامی لایه ها نفوذ کرده است. تأکید می کنم "بحث فساد اقتصادی" نه لزوماً خود فساد اقتصادی. بحث از فساد در همه اقشار، ادارات، سازمان ها، جلسات مهمانی، جلسات در دفتر کار، تاکسی، نانوایی و ... امروز فراگیر شده است. به سن و سال افراد هم محدود نیست. 🔹حال سؤال اینجاست که چرا؟ آیا واقعاً فساد اینقدر فراگیر شده و امروز در همه ادارات و سازمان ها و نهادها فساد وجود دارد یا واقعا محدود است؟ و چرا برخورد با فساد مشکل شده است؟ اولاً ما باید واقع بین باشیم. نه از فساد و مفسدین حمایت کنیم و نه توجیه کنیم و نه هم وضعیت را خیلی سیاه ببینیم و سیاه نمایی کنیم. باید واقعیت را دید و بر فساد تازید. متأسفانه سطح «حس فساد» از «فساد» در جامعه بالاتر رفته است. 🔹اما مهم ترین عامل که تیغ برخورد با فساد را کند می کند دو لبه دارد: الف) برخوردِ قبیله ای، فامیلی و سیاسی با فساد ب) برخورداری مفسدین از پایگاه اجتماعی 🔹هر دو مورد بالا در کشور ما بلای جان حکومت و مردم شده؛ در قسمتِ الف، اینکه رئیس یک قوه از برخورد با برادر خود امتناع می کند و یا اگر کسی از حزب و جریان سیاسی وی دچار فساد می شود سعی می کند آن را لاپوشانی کند و در عوض به دنبال فساد در جناح رقیب باشد باعث انهدامِ اعتمادِ مردم می شود. اعتماد مردم وقتی خدشه دار شد با هیچ چیزی قابل برگشت نیست الا تیغ عدالت! بطور قطع دستگاه قضایی باید به دنبال باشد نه مصلحت! ما دستگاه تشخیص مصلحت داریم در قضائیه به دنبال اجرای عدالت باید باشیم و در دستگاه اجرایی کشور نیز هدف باید اجرای قوانین و توزیع منابع و امکانات بر مبنای عدالت باشیم نه بر مبنای قبیله گرایی و سهم خواهی حزبی! 🔹اما در قسمت دوم ماجرا، وضعیت خیلی بدتر می شود. اگر مفسدین اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و اجتماعی احساس کردند که پایگاه اجتماعی دارند و بالاخره بخشی از مردم حامی آنها خواهند بود و با یک "تکرار می کنم" دوباره به مجلس یا به ریاست جمهوری و وزارت می رسند، جری تر و وحشی تر می شوند و در فساد خود مرز و چارچوبی قائل نخواهند بود و زمانی متوجه می شویم که بوی تعفنش همه جا را پر کرده است! 🔹اگر برخورد با مفاسد در حیطه اختیار من و شما نیست و تنها کاری که از دستمان برمی آید فریاد است اما کار مهم تر ما، حمله و هجمه به فساد و ریشه فساد و عوامل فساد است. مبادا ما هم همانند برخی مسئولین، به فساد، نگاه سیاسی و جناحی داشته باشیم تا اینکه شخص مورد حمایت ما هر چه می خواهد گند به بار آورد؛ یا اینکه از ترس پایگاه اجتماعی مفسدین روشنگری نکنیم! 🔹فساد برای ما مردم باید مورد سرزنش و نقد باشد چه از سوی رحیمی معاون اول احمدی نژاد چه از سوی محمدرضا خاتمی برادر رئیس جمهور اصلاحات به عنوان گیرنده 500 میلیون تومان پول از شهرام جزایری، چه از سوی بابک زنجانی چه از سوی حسین فریدون برادر روحانی و چه از سوی کرباسچی و یا از سوی مجموعه شهرداری تهران و یا از سوی کروبی از سران فتنه گیرنده 300 میلیون ناقابل از شهرام خان جزایری و یا چه از سوی مهدی هاشمیِ بابا؛ چه پرونده زمین خواری فاضل لاریجانی باشد یا ... . 🔴 مادامی که یک جریان فاسد احساس کند بخشی از مردم از او حمایت می کنند مطمئن باشید تیغ برخورد با فساد در جامعه کُند است. اگر بنا باشد بخشی از جامعه از برخی جاسوسان امنیتی نظیر نرگس محمدی و یا برخی از سران تجزیه طلب دموکرات و کوله و خلق عرب و غیره، حمایت کنند برخورد با فساد امنیتی و سیاسی کُند و سخت خواهد بود. 🔹مردم ما باید هوشیار باشند برای برخورد با فساد خود را از دام احزاب و جریانات سیاسی رها کنند. مطمئن باشید یکی از دلایل عدم صدور حکم اعدام برای فرد فاسدی همانند مهدی هاشمی، همین پایگاه اجتماعی پدر وی است که در سال 88 سعی بر بهم زدن امنیت تهران داشته! 🔹برای برخورد با فساد و مفسدین، باید برای این دو ابزار یعنی حمایت قبیله گرایانه برخی مسئولین از مفسدان و برای پایگاه اجتماعی حامیِ مفسدین، جداً فکری کرد. به نظر می رسد یکی از اولویت های آیت الله رئیسی در مقام قاضی القضات تلاش در جهت کمرنگ کردن این دو عامل است: یک) با فساد جناحی و قبیله ای برخورد نکند دو) در مبارزه با فساد، هیچ ملاحظه پایگاه اجتماعی افراد را نکند. به تعبیر رهبر انقلاب ملاحظه این و آن را نکند. ✅