آقای وزیر علوم در جشنواره فارابی، جمله‌ای را فرموده‌اند: جامعه‌ای که در حال فقیر شدن است، نمی‌تواند به وفاق برسد. در بررسی این جمله لازم است به نکاتی توجه شود: ۱- ایشان به طور ضمنی و سایر مسئولان دولت از جمله وزیر رفاه و سایرین به وضوح جامعه ایران را در حال فقیر شدن می‌دانند. حال آن‌که آمارهای جهانی در روند کلی انقلاب اسلامی و علی‌الخصوص در زمان حاکمیت دولت‌های انقلابی، به هیچ وجه این گزاره را تایید نمی‌کنند. شاخص‌های مختلف اعم از توسعه انسانی، رشداقتصادی و فقر مطلق نشان می‌دهد که این نگاه کاملا اشتباه است. به نحوی که فقط از باب مثال، شاخص توسعه انسانی که نماگری برای درآمد، آموزش و بهداشت است از ابتدای انقلاب تا به امروز از ۰.۴۹ به ۰.۸ رسیده است. لذا این بزرگواران چطور ایران را در حال فقیرتر شدن می‌دانند؟ هرچند اگر نبود توصیه‌های شوک آور اقتصاددانان حامی این دوستان، اوضاع اقتصادی کشور، امروز بسیار بهتر از این بود و شاهد فشارهای ناشی از شوک‌های موضعی به مردم نبودیم. ۲- نکته دیگری که ایشان به آن اشاره کرده‌اند این است که کشوری که در حال فقیر شدن است، نمی‌تواند به وفاق برسد. سوال این است که اگر کشور ما در حال فقیر شدن است، چرا دولت متبوع و مطبوع ایشان، وفاق را عامل حل مشکلات کشور دانستند و راهکاری دیگر را انتخاب نکردند؟ آیا ایشان و دولت حاضرند اعلام کنند که کشور ما در حال ثروتمند شدن است؟ و اگر در حال ثروتمند شدن است پس چرا مدیران دولت دائما و دائما در حال ناله و فغان هستند که نمی‌توانیم و نمی‌توانیم؟ اعلام کنند که توانسته‌ایم و می‌توانیم و انشاالله بهتر هم می‌توانیم. نه این‌که به‌جای طاووس بر بال مرغ کابوس‌ سوار شوند و کشور را از آرامش خارج کنند. ۳- ایشان باور دارند که جامعه‌ای که در حال فقیر شدن است، نمی‌تواند وفاق کند. لذا تئوری ایشان در کارامدسازی کشور، تئوری ثروتمند کردن مردم است. پس بسم‌الله. نظر دولت در مورد گران‌سازی نرخ ارز که هر روز و هرروز کمر تولیدکننده، توزیع‌کننده و مصرف‌کننده را می‌شکند چیست؟ صدای فروشندگان تلفن همراه در پاساژ علاءالدین را شنیدید که فریاد می‌زند «دلار صدتومانی نمی‌خواهیم نمی‌خواهیم!» نیک می‌دانیم که اگر این بزرگواران از گرانی دلار ناراحت باشند، سایر اصناف به طریق اولی ناراحتند. این‌ها شکوه می‌کنند از گرانی، چون مصرف کننده‌ای نخواهند داشت که کالاهایشان را بخرد. چون حتی یک کالای شبه ضروری مثل تلفن همراه هم تبدیل به یک کالای لوکس می‌شود. نظر دولت محترم در مورد تولید چیست؟ از کم بسامدترین واژگانی که در این دولت شنیده می‌شود، تولید است. در عوض تا بخواهیم از حجاب و فیلترینگ می‌شنویم. کما این‌که در سخنرانی وزیر محترم علوم هم از تولید خبری نیست و در عوض یک بخش کانونی از سخنانشان به نفی قانون حجاب و رفع فیلترینگ تعلق دارد. ۴- در موضوع عدم وفاق در جوامع فقیر و وجود آن در جوامع ثروتمند هم بحث فراوان است. ایشان حتی تطور علوم انسانی در جوامع مدرن را به نوعی مایه آرامش بشر امروز دانسته‌اند (به استثنای خاورمیانه). اولین سوال اتفاقا در همین خاور میانه است. چرا حکمرانی عموم کشورهای ثروتمند با ظلم اسرائیل به مردم غزه همراه است؟ آیا مردم این کشورها که کشورهای ثروتمندی هستند، با حکمرانانشان در ماجرای غزه وفاق دارند؟ اگر بله، این چه وفاقی است که در پی ثروت به‌دست می‌آید؟ اگر خیر، چرا ثروتمند شدن، وفاق ایجاد نکرده است؟ آیا همین مثال، یک نقض عمومی بر قاعده فوق نیست؟ آیا وفاق حاکمان این کشورها در ظلم به مردم، ستودنی است؟ در اینجاست که شما باید یک وفاق ستودنی را از یک وفاق نامطلوب جدا کنید و همینجاست که علوم انسانی اسلامی از علوم انسانی دیگر جدا می‌شود. علم بودن علم، معنایی سترگ‌تر از مجرب بودن آن دارد و نمی‌توان آن را در مجرب بودن جستجو کرد. بله، ظلم مجربی ناشی از یک هماهنگی در حال شکل‌گیری است و این ظلم، ناشی از یک علوم انسانی نامطلوب است که نژادپرستی هماهنگی را در مغرب‌زمین ایجاد کرده است. لذاست که انتظار می‌رفت در جشنواره فارابی که محل پردازش علوم انسانی اسلامی است، از این علوم نیز سخن می‌گفتید. البته ما اصحاب علوم انسانی اسلامی، خوشحالیم که یک حقوق‌خوانده که از قرار تعلقاتی معرفتی به دنیای فقه دارد وزیر علوم ما شده. و به همان نسبت، انتظارمان نیز از سخنان ایشان بیشتر و موشکافیمان سخت‌گیرانه‌تر است. 🇮🇷تحلیل سیاسی و جنگ نرم ✍@tahlile_siasi ✍@tahlile_siasi