⛅️ گاهِ صبح ⛅️ اعتراف عملی اصلاح‌طلبان 🔘 یکی از واضحات انتخابات ۱۴۰۰ عبارت بود از عدم سرمایه‌گذاری و مشارکت جدی اصلاح‌طلبان و امتناع آنان از ورود به این عرصه با تمامی قوا. این حقیقتی است که خود اصلاح‌طلبان بهتر از هر کس دیگر به آن واقفند. نکته‌ی مهم اینکه در این عدم حضور جدی، اعتراف تلخ و البته مستتری نهفته است. براستی اگر همچنانکه جریان اصلاحات همصدا با دشمنان ادعا می‌کند، کاهش ملموس میزان مشارکت در انتخابات نشانه‌ی رویگردانی مردم از رویکرد و عملکرد کلیت نظام اسلامی است، پس چرا این زمینه و فرصت تاریخی را غنیمت نشمرده و با تمام توان وارد میدان انتخابات نشده و خود را به عنوان یگانه‌منجیانی که می‌توانند جایگزین نظام جمهوری اسلامی باشند به مردم معرفی نکرده و میوه‌ی مخالفت ملت با انقلاب را نچیدند؟ واقعا چه بستر و فرصتی بهتر از این؟ لیکن حقیقت آن است که اصلاح‌طلبان خود بهتر می‌دانند که در میان عوامل کاهش مشارکت مردم در انتخابات، مهم‌ترین و مؤثرترین عامل چیزی نبود جز عملکرد فاجعه‌بار و مأیوس‌کننده‌ی دولتی که اصلاح‌طلبان چه در ایجاد(انتخابات ۹۲) و چه در بقای آن(انتخابات ۹۶)، تمام قد از آن حمایت می‌کردند؛ تا آنجا که تلاش برای تفکیک رویکرد و عملکرد دولت یازدهم و دوازدهم از جریان مدعی اصلاح‌طلبی و جداسازی حساب این دو از یکدیگر، مانند تلاش برای عبور دادن شتر از سوراخ سوزن است! محال! غرض آنکه بنابر قاعده‌ی «إقرار العقلاء علی أنفسهم جائز»، عدم ورود چشمگیر و حیثیتی جریان اصلاحات و دولت آقای روحانی در این عرصه و فرار آنان از دادگاهی به نام «انتخابات ۱۴۰۰»، خود اعترافی عملی است که می‌توان براساس آن، دولت وقت و اصلاح‌طلبان را در صدر فهرست عاملان نارضایتی ملت از وضعیت موجود و کاهش مشارکت در انتخابات اخیر قرار داد. براستی آن که حساب پاک است، از حسابگری ملت چه باک است! پس چرا مدعیان دموکراسی و مردمداری، به جای حضور شجاعانه در دادگاه، تلاش کردند که از حضور حداکثری ملت در این دادگاه جلوگیری کنند؟ @abarshagerd ✍️ ✅ تحلیل سیاسی و جنگ نرم @tahlile_siasi @tahlile_siasi