تحلیلگر ۵۷
🇺🇸 در هزیمت و فضاحت تاریخی آمریکا در موضوع عدم‌ تصویب تسلیحاتی علیه ایران چند عامل دخیل بود: ۱. اولین عامل تاریخی ملت ایران در برابر تحریم ها و همراهی با حاکمیت در ایستادگی مقابل زورگویی ها بود. آمریکا ، اروپا و اکثر سران دنیا گمان نمی کردند جمهوری اسلامی بیش از ۲ سال بتواند در برابر تحریم های کمرشکن تاب بیاورد و همزمان از مواضع خود عدول نکند. به پشتوانه همین حمایت ها بود که نظام جمهوری اسلامی های متعدد برگزار کرده و حضور خود را در مناطق اطرافش گسترش داده و علنا حقوق خود را طلب می نماید. ۲. ناامیدی از موثر بودن تحریم های آمریکا: اروپایی ها اکنون در ۲ راهی حمایت از سیاست های و هل دادن ایران به سمت شرق و میلتاریزه کردن اطرافش و یا نگه داشتن جمهوری اسلامی با مشوق های مختلف مانده اند. طبیعی ست وقتی سیاست های تحریمی و های امنیتی تاکنون کوچکترین دستاوردی نداشته و ترامپ هم در آستانه به شدت دچار افول محبوبیت شده، اروپاییان تخم مرغ های خود را در سبد رئیس جمهور فعلی ننهاده و با او همراهی نخواهند کرد . ۳. و بر اثر سیاست های یکجانبه گرایی جری تر شده و می دانند اگر در مقابل رفتارهای او ایستادگی نکنند ، پرستیژ بین المللی آنها تضعیف شده و محاسبات طرف آمریکایی در خصوص آنها تغییر خواهد کرد. همچنین اعمال با چین و خروج از پیمان ها و تعهدات بین المللی توسط آمریکا خطری جدی برای این ۲ کشور موثر در سیاست بین الملل است که مطمئنا دوست ندارند ترامپ برگ برنده ای در انتخابات داشته باشد و هر طور که بتوانند چوب لای چرخ او خواهند کرد . ۴. هشدارهای جدی در این خصوص و رزمایش اخیر سپاه در خلیج فارس نیز بسیار موثر واقع شد. تداوم تحریم های تسلیحاتی ایران به معنای ناامیدی این کشور از چهارچوب ها وقواعد حقوق بین الملل و برای حفظ و دوام خود بود و ایرانیان ناگزیر به سوی رئالیسم کلاسیک سوق می یافتند و دور از ذهن نبود که در جهت بقای خود از معاهده npt خارج شده و به سمت بازدارندگی اتمی حرکت کنند و همین امر خطری جدی برای توازن قدرت فعلی و امنیت جهانی دانسته می شد‌. ۵. ترامپ از بسیاری از پیمان های جهانی خارج شد ، با چین جنگ تجاری راه انداخت ، نظامی با را تقویت کرد ، از برجام خارج شد و مقام ارشد رسمی نظامی ایران را علنا ترور کرد ، برخلاف های شورای امنیت حاکمیت بر اراضی اشغالی ۱۹۶۷ را به رسمیت شناخت و به جای دخیل کردن قدرت های بزرگ در اداره جهان ، آنان را به هیچ گرفت. عوامل فوق باعث شدند که وی از نظر کشورهای عرصه بین المللی ، عنصری نامطلوب برای و آینده دنیا قلمداد شده و همراهی با او به معنای شکستن قواعد جهانی حاکم تلقی گردد. مطمئنا ، روسیه و اروپا برهم خوردن نظم کنونی را بر نمی تابند. در باید گفت ایران بخشی از پاداش صبر استراتژیک و خود را دریافت نمود و از امروز با دستی بازتر و اعتماد به نفسی بالاتر در عرصه بین المللی نقش خود را ایفا خواهد کرد. ┄┅═══✼📩✼═══┅┄ ☑️ @tahlilgar57
575 مشاهده