این تحلیل علیزاده دقیق است، بدنه اجتماعی اصولگرایان با بزرگان اصولگرایی همراهی نکردند؛ در مرحله اول با وجود اینکه بزرگان اصولگرایی همه ظرفیتهای سیاسی، فرهنگی خود را به میدان آوردند تنها 25 درصد از آرای اصولگرایی را به دست آوردند و جلیلی که تنها حمایت جوانان انقلابی را با خود داشت 75 درصد آرا را به دست آورد. اینک جلیلی است و ظرفیت آزادشده بدنه اصولگرایی. آیا ایشان و تیمش خواهند توانست این بدنه را به ساحل امن برسانند یا دچار آسیبهایی خواهند شد که بزرگان اصولگرایی گرفتار آن شدند؟ آسیب‌شناسی سجاد صفارهرندی نیز دقیق است: «بار دیگر مسائل جلیلی را به یاد آوریم اینکه جلیلی زبان تخاطب با بخش مهمی از مردم را ندارد؛ اینکه ایده‌های در نسبت با تکثر واقعاً موجود در ایران امروز ندارد؛ اینکه ایده آزادی در منظومه او جای روشنی ندارد و اینکه ایده امکان پیشرفت بدون همراهی با هژمونی غرب هنوز اعتماد و امید چندانی بر نمی انگیزد؛ جملگی به کاستیهای اساسی نیروی انقلاب و گفتار و طرح سیاسی آن بازمیگردد.» جلیلی در کنار مهار تندروی و انحصارطلبی یارانش باید بر این آسیبها نیز غلبه کند.