متن کامل سخنان دکتر علی باقری سرپرست وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در نشست عالی‌رتبه شورای امنیت ملل متحد در خصوص «همکاری چندجانبه در راستای نظم جهانی پایدارتر، دموکراتیک‌تر و عادلانه‌تر» به شرح ذیل است: بسم الله الرحمن الرحیم آقای رئیس، در ابتدا، مایلم ریاست فدراسیون روسیه بر شورای امنیت را تبریک بگویم و برای برگزاری و سازماندهی به موقع این ابتکار تشکر کنم. چندجانبه‌گرایی مؤثر برای تضمین صلح و امنیت بین‌المللی ضروری است. ما بر اهمیت چنین ابتکارهایی برای برجسته کردن نیاز به چندجانبه‌گرایی و تأکید بر پیامدهای زیان بار یکجانبه‌گرایی خودخواهانه تأکید می‌کنیم. جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از اعضای مؤسس سازمان ملل متحد، تعهد پایدار خود را به چندجانبه‌گرایی مؤثر که بر اساس حقوق بین‌الملل و اصول منشور سازمان ملل متحد استوار است، مورد تاکید قرار می دهد. اجازه دهید، آقای رئیس، تا از این فرصت برای طرح چند نکته از سوی جمهوری اسلامی ایران استفاده کنم: ۱)سازمان ملل متحد فقط برای «نجات نسل‌های آتی از بلای جنگ» تأسیس نشد، بلکه خواستار «توسعه روابط دوستانه میان ملت‌ها بر اساس احترام به اصل حقوق برابر و حق تعیین سرنوشت مردم» نیز بود. این اصول و دیگر اصول و اهداف والای مندرج در منشور فقط ‌از طریق همکاری چندجانبه قابل حصول است. یک‌جانبه‌گرایی مغایر با صلح و عدالت است. ۲)تساوی حاکمیت دولت‌ها پایه بنیادین نظام ملل متحد است. این اصل بر پایه حق تعیین سرنوشت هر ملت است که به واسطه آن می‌تواند سرنوشت خود را رقم بزند. «ممنوعیت تهدید یا توسل به زور»، «حل و فصل صلح آمیز اختلافات»، و هم‌چنین «عدم مداخله در امور داخلی دیگر کشورها» همگی با هدف محافظت از حق حاکمیت ملل در قبال تجاوز خارجی و تأمین روابط دوستانه بین آن‌ها برقرار شده است. یک‌جانبه‌گرایی، پایه‌های بنیادین ملل متحد و اصول اساسی آن را خدشه‌دار می‌کند. یک‌جانبه‌گرایی، دعوت به بی‌عدالتی، تقابل و جنگ است. ۳)سازمان ملل متحد، به عنوان بزرگ‌ترین سمبل چندجانبه‌گرایی، در معرض مصیبت یک‌جانبه‌گرایی است. متاسفانه شورای امنیت همواره مورد سوءاستفاده برخی اعضای دائم برای دستورکارهای راهبردی یا سیاسی خود محور قرار گرفته است. از یک سو، آن‌ها از اهرم شورا برای ورود فشار بر کشورهای دارای حاکمیت مستقل استفاده کرده‌اند، و از سوی دیگر مانع اقدام شورا برای توقف تجاوز و نقض صلح توسط کشورهای همسو و متحدین خود شده‌اند. مثال بسیار واضح مربوط به چندین دهه وتوی هر گونه تصمیم معنادار توسط آمریکا در مورد نسل‌کشی مستمر رژیم اسرائیل علیه فلسطینی‌ها و تجاوزات مکرر آن علیه ملت‌های منطقه است. در اینجا می خواهم تاکید کنم که حمایت و همبستگی جمهوری اسلامی ایران با گروه های مقاومت در چارچوب حقوق بین الملل اقدامی مشروع و با هدف پایان دادن به اشغال گری و تجاوز در منطقه است. مقاومت پاسخی به یکجانبه گرایی و حمایت متعصبانه از یک رژیم جنایتکار است که در حال ارتکاب به جنایت نسل کشی در غزه و سرزمین فلسطین است. ۴)چندجانبه‌گرایی، مستلزم احترام به تقسیم کار میان ارکان ملل متحد است. دست‌اندازی خزنده شورا به مسایل ورای دستور کارش، که به وضوح در منشور تشریح شده، تمامیت منشور به عنوان یک معاهده بین دولتی را به مخاطره می‌اندازد و شورا را از کارکرد مناسبش منحرف می‌کند. علاوه بر این، «اعضای ملل متحد توافق کردند که تصمیمات شورای امنیت وفق منشور را پذیرفته و اجرا کنند». در اینجا، می‌خواهم به قطعنامه‌های ناعادلانه تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران طی سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ اشاره کنم که نتیجه ادعاهای بی‌اساس آمریکا در مورد برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران، در تعارض با حقوق ایران تحت معاهده عدم اشاعه و ناقض حقوق بشر بنیادین مردم کشور من بود. تأکید می‌کنم شورای امنیت سازمان ملل متحد و آن گروه از اعضایی که نقش اساسی در تحمیل آن تحریم‌های غیرقانونی و نامشروع علیه جمهوری اسلامی ایران داشتند، نمی‌توانند از مسؤولیت خود در قبال نقض حقوق مردم ما شانه خالی کنند.