اللهم ایاک نعبد و ایاک نستعین همراهان عزیزم سلام طی همه این مدتی که با یکدیگر سخن گفته‌ایم، به خاطر ندارم بدون استدلال و استناد و منطق، حرفی زده و انتظار پذیرش آن از طرف شما را داشته باشم. همواره سعی کرده‌ام آنچه را می‌دانم و مبنای گفتار و نوشتارم هست نیز، از شما پنهان نکنم. امروز نیز روا نیست بدون اینکه با هم سخن بگوییم، بدون ارائه استدلالی، از یک لیست انتخاباتی حمایت کنم و ایین حق شما بر گردن حقیر است. پس از انتخابات، مبسوط درباره نسبت خود با شورای ائتلاف سخن خواهم گفت، اما برای امروز، نکاتی معروض می‌دارم. اولین نکته حقیر این است که در عصر جدید که عمده بچه‌های حزب‌الهی در محیط‌های مجازی فعالیت سیاسی میکنند، نمی‌توان بدون در نظر گرفتن آنها، در پشت درهای بسته و زیرزمین نشست و کنش سیاسی و انتخاباتی کرد. این بچه‌ها درباره افراد مختلف، نفیا و اثباتا حرف دارند.  فلسفه راه دادن موقت و محدود حقیر به شورای انتخاب، یک نگاه بسیار ضعیف و کاملا ناقص به این واقعیت بوده است که الان وقت این بحث و مباحث مرتبط نیست و بماند برای سوم اسفند. اما درباره آنچه دوم اسفند باید انجام دهیم، واقعیت این است که ما با یک دوگانه شکست و پیروزی مواجهیم و راه سومی نیست. جریان لیبرال یک سازمان رای قابل توجه در این شهر دارد که هر آن ممکن است با یک تَکرار آن را فعال کند و تجربه سال نود و چهار تَکرار شود. یعنی سی بر هیچ شکست بخوریم. هرگز تصور نکنیم که می‌توان مثلا پانزده نفر از جریان خود را در مقابل پانزده لیبرال وارد مجلس کرد. الگوی انتخاباتی تهران با توجه به ائتلاف رقیب، تبدیل به شکست یا پیروزی شده است. در چنین شرایطی راه صواب، وحدت نیرهای انقلابی بر سر یک فهرست واحد بود و شاید تا آخرین روز تبلیغات این گزینه برای ما فعال باشد. اگر وحدت اتفاق می‌افتاد، یا بیفتد، کار برای طرف مقابل بسیار سخت می‌شود. اما اگر وحدت نشود، ما نیز هر کدام لیستی را مقابل خود بگذاریم و به تشخیص خود ترمیمش کنیم، فهرست هیچ کدام‌مان شانس ورود به مجلس را نخواهد داشت. امروز از میان فهرست‌ها، فهرست ایران سربلند در صدر گرایش رای دهندگان به جبهه ما قرار دارد. ممکن است ما کسانی را از این فهرست قبول نداشته باشیم، اما من معتقدم باید به آنها هم رای دهیم! چرا؟ دلیلش این است که اگر دارویی را به خاطر اندک تلخی‌اش نخوریم، کل فایده آن را از دست می‌دهیم. دقت کنیم که با انتخابات مجلس مواجهیم نه ریاست جمهوری. مجلس دویست و نود نماینده دارد. به عبارت دیگر، حتی اگر مجلس کلا سی نماینده داشت، آن آن پنج نفری که به خاطر بیست و پنج نفر دیگر به آنها رای می‌دهیم، همچنانکه مقبول ما نیستند، حتما مقبول آن بیست و پنج نفر داخل لیست هم که قبولشان داریم، نخواهند بود.  در مجلس دویست و نود نفره که اکثریت با بچه‌های انقلاب باشد، پنج نفری که به خاطر بیست و پنج نفر، تاکتیکی تحملشان کرده‌ایم، هیچ به حساب نمی‌آیند. لذا این سخن که چون فلانی در لیست است پس من به کل لیست رای نمی‌دهم، یا کج فهمی است، یا از نیات سوء ناشی می‌شود. اگر آقایان وحدت نکردند، با صدای رسا به من و شما می گویند هیچ کدام مادر واقعی بچه در آن مثل معروف نیستند و برایشان نجات ایران مهم نیست. حل این مسئله حیاتی نیز در این فرصت ممکن نیست. اما اگر اینها مادر آن بچه نیستند، در آن سو خطر تصاحب بچه توسط یک قاتل وجود دارد. فهم حقیر این است که امروز باید برای جلوگیری از رسیدن مجلس به یک جریان ضد پیشرفت ایران اسلامی، به فهرست ایران سربلند رای دهیم، اما پس از انتخابات دور هم بنشینیم و برای آینده انقلاب، طرحی نو دراندازیم. با این‌همه، کمتر از آن هستم که فهم خود را برتر از فهم شما بدانم. باز به تشخیص خود عمل کنید. نظراتتان را می‌خوانم و تا آنجا که وقت اجازه دهد، پاسخگوی شما خواهم بود. برادر کوچک شما سید یاسر جبرائیلی @tahllilesiasi