آیت الله سعادت پرور ره: عارفى كه خداوند را محيط به ذرّات عالم مى‏ نگرد، وقتى با آياتى كه بيانگر مكالمۀ خداوند با ملائكه و ملائكه با خداوند، و يا گفت و گوى متقابل حضرت آدم- عليه السّلام- و خداوند، هم چنين مكالمۀ خدا با شيطان و شيطان با خدا(بقره، 30- 38؛ اعراف، 11-/ 19؛ ص، 71-/ 85)، و نيز با مطالب ديگر كه همه بر طبق فهم بشر بيان شده، مواجه مى ‏شود، اگر بتواند، آن‏ها را به گونه‏ اى تفسير و توجيه و بيان مى ‏كند كه با اصل توحيدِ معرّفى شده توسّط كتاب و سنّت و شهود و عقل منافاتى نداشته باشد. ✍️ ولى غير عارف نمى ‏تواند از ظواهر بيانات الهى و معصومين- عليهم السّلام- كه بر طبق فهم عموم صادر شده، تجاوز كند؛ بلكه دانسته يا ندانسته خدا را در كنار از حضرت آدم- عليه السّلام- و ملائكه و گفت و گوى آنان، و هم چنين شيطان را در سويى و خداوند سبحان را در كنار از شيطان و مكالمۀ او تصوّر نموده، و آيات و بيانات معصومين- عليهم السّلام- را بر خلاف معتقدات ظاهرى اوّليۀ خود تأويل مى ‏كند و بر آن اصرار مى‏ ورزد، و كسانى را كه برخلاف او سخن مى ‏گويند، تخطئه و يا تكفير مى ‏كند. کانال 🇮🇷 تهذیب و اخلاق 🇮🇷 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3810328601Cd756f67536