مرحوم فیض در یک جای وافی اصرار می‌کند که وحدتِ شب و خلوت در آن را دریابید که خلوتِ شب آدم را به وحدت نزدیک می‌کند و توحّد می‌دهد... انسان تا توحّد نداشته باشد اهل تعقل نمی‌شود، زیرا تعقل با تعلق جمع نمی‌شود، با پراکندگی نمی‌شود، بلکه تجمع حواس می‌خواهد و لذا تجمع و توحّد حقیقت می‌آورد و انسان را با وحدت مطلق قرب و انس می‌دهند.
این واقعیت انکار ناپذیر است که طهارت و وحدت و خلوتِ شب و در حضور قرآن بودن انسان سازند. یکی از مشایخ ما اصرار می‌فرمود: اگر می‌خواهید بصیرت پیدا کنید و چشم دلتان باز شود در محضر قرآن باشید. درس و بحث نیز مغتنم است، زیرا همه این علوم، شعبه‌ها و جدول‌هایی‌اند که به کتاب‌الله پیوند دارند، ولی این طور نباشد که اینها رهزن باشند و ما را از حریم قرآن دور کنند، به طوری که صبح که از خواب برخاستیم به فلان درس و مباحثه و یا تألیف کتاب و مقاله برویم و بعد ببینیم که شب و روز بر ما می‌گذرد و در محضر إله و كتاب‌الله نبودیم و همه گونه درس‌ها را داشتیم ولی درس اصلی را که قرآن بود فراموش کردیم. پس درس و بحث باشد ولی در محضر قرآن بودن اصل باشد که قرآن به انسان دید و روشنایی و صفا و نور و توحد می‌دهد. روایات نیز همانند قرآن این چنین‌اند.
📗#دروس_شرح_فصوص_الحکم_قیصری، ج۱، ص ۱۱۵_۱۱۴، حضرت علامه حسن زاده آملی
🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹
دارالقرآن والعتره شهید دانش
━━💠🍃🌺🍃💠━━
معاونت تهذیب وتربیت حوزه علمیه استان یزد
@tahzib_yazd