مرحوم حضرت آیت الله حاج شیخ علی بحرینی یزدی اجتماعی بود ،بسیار دلسوز بی تکلّف و دوستدار اهل بیت (ع) و دوستان آنها. دلسوزی او فراگیر بود ولی به سادات احترام ویژه ای می‌گذاشت و در رفع گرفتاری آنها کوشا بود. همیشه به ما سفارش می‌کرد تقوا به دست آورید تا اهل نجات باشید و مرید صد درصد کسی جز آل محمد (ص) نباشید. مجتهد بود و از منتظران ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بود. بسیار اهل مطالعه و قرائت قرآن بود ولی متواضع و بی تکلّف، خوب درس می‌داد. با حافظه قوی خدادادی تفاصیل و ریزه کاری تاریخ اهل بیت (علیهم السلام) را می‌دانست. بر احکام شرعی مسلط بود و در سخنرانی بسیار از آن استفاده می‌کرد و می‌رساند. به روضه خوانی معتقد بود ، روضه خوب می‌خواند و خود منقلب می‌شد و اشک می‌ریخت و به نوکری اباعبدالله الحسین (ع) افتخار می‌کرد. به روضه حضرت زهرای مرضیه (س) عنایت عجیبی داشت. استادش را در خواب دیده بود؛ مرحوم آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری را. از او پرسیده بود: شما در آن عالم کمبودی ندارید؟ فرموده بودند: افسوس می‌خورم چرا بیش از آنچه یاد خدا بودم، یاد خدا نکردم! به امیر المومنین علی (ع) و امام رضا (ع) عشق می‌ورزید. ━━💠🍃🌺🍃💠━━ معاونت تهذیب وتربیت حوزه علمیه استان یزد @tahzib_yazd