🌷جايگاه ويژه حضرت محمد (ص) در قرآن🌷 آخرین پیامبر (ما کانَ مُحَمَّدٌ اَبَا اَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّه وَ خاتَمَ النَّبیّنَ وَ کانَ اللَّهُ بِکُلّ شَی ءٍ عَلیماً‌) (محمّد(ص) پدر هیچ یك از مردان شما نبوده و نیست ولى رسول خدا و ختم‏‌كننده و آخرین پیامبران است و خداوند به همه چیز آگاه است!) (احزاب/40) فروتنی در برابر خدا و بندگان خدا (مُحَمّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذینَ مَعَهُ اَشِداءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءَ بَیْنَهُمْ) (محمدصلی الله علیه وآله فرستاده خداست و کسانی که با او هستند در برابر کفار سر سخت و شدید و در میان خود مهربانند)( فتح / 29) دلسوز و غم خوار امّت (لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ اَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤمِنینَ رَؤُوفٌ رَحیمٌ‌) (به یقین، رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنجهای شما بر او سخت است، و اصرار بر هدایت شما دارد، و نسبت به مؤمنان، رؤوف و مهربان است.)( توبه / 128) بشارت دهنده و انذار کننده (یا اَیُّها النَّبی اِنَّا اَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذیراً وَ داعِیاً اِلَی اللَّه بِاِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنیراً‌) (ای پیامبر! ما تو را گواه فرستادیم و بشارت دهنده و انذار کننده! و تو را دعوت کننده بسوی خدا به فرمان او قرار دادیم، و چراغی روشنی بخش)( احزاب / 45 و 46) امان اهل زمین (وَ ما کانَ اللَّه لِیُعَذِّبَهُمْ وَ اَنْتَ فیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُون‌) ( ولى (اى پیامبر!) تا تو در میان آنها هستى، خداوند آنها را مجازات نخواهد كرد و (نیز) تا استغفار می‌كنند، خدا عذابشان نمی‌كند.) (انفال / 33) بهترین الگوی زندگی : (لَقَدْ كانَ لَكُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثیراً) (مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیكویى بود، براى آنها كه امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می‌كنند.(احزاب / 21) از مهربانی و دلسوزی آن حضرت است که وقتی مشرکان مکه آن حضرت را سنگباران می‌کردند، به جای نفرین می‌فرمود: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ قَوْمی؛ فَاِنَّهُم لایَعْلَمُونَ؛ خدایا! قومم را ببخش، زیرا آنها [نسبت به مقام من نادانند»!( منتخب میزان الحکمه، ص 499) امیرمؤمنان علی علیه السلام در جای دیگر فرمود: «پیامبر دنیا را کوچک می‌شمرد و در چشم دیگران آن را ناچیز جلوه می‌داد. آن را خوار می‌شمرد و در نزد دیگران خوار و بی‌مقدار معرّفی می‌فرمود. او می‌دانست که خداوند برای احترام به ارزش او دنیا را از او دور ساخت و آن را برای ناچیز بودنش به دیگران بخشید. پیامبرصلی الله علیه وآله از جان و دل به دنیا پشت کرد و یاد آن را در دلش میراند. او دوست داشت زینتهای دنیا از چشم او دور نگهداشته شود، تا از آن، لباس فاخری تهیّه نسازد، یا اقامت در آن را آرزو نکند.‌»(نهج‌البلاغه، خطبه 109، ص 208) #ندای_تهذیب 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.com