امام علی (ع) فرمود: «من نام عن عدوه، انبهته المكائد11؛ کسی که از دشمن غفلت کند، حیله ها و کیدهای دشمن بیدارش خواهد ساخت.» امام علی (ع) در عهدنامه بعد از آنکه مالک را سفارش به پذیرش صلح شرافت مندانه می کند می فرماید: «ولكن الحذر كل الحذر من عدوك بعد صلحه، فان العدو ربما قارب ليتغفل، فخذ بالحزم، واتهم في ذلك حسن الظن زنهار، زنهار سخت از دشمنت پس از پذیرش صلح برحذر باش، چرا که دشمن گاهی نزدیک می شود که غافلگیر سازد. بنابراین دوراندیشی را به کار گیر و در این موارد خوش بینی را متهم کن!» و امام علی (ع) از ویژگی های خویش را، همین هشیاری در برابر دشمن می داند و می فرماید: «والله لا اكون كالضبع تنام على طول اللدم، حتى يصل اليها طالبها، و يختلها راصدها به خدا سوگند من هم چون کفتار نیستم که با ضربات آرام و ملایم در برابر لانه اش به خواب رود تا صیاد به او رسد و دشمنی که در کمین اوست غافلگیرش کند (من غافلگیر نمی شوم).» 🤷‍♂️ سخن امام علی(ع) ضرب المثلی است پیرامون ساده لوحی و آن این است: کفتار حیوان ابلهی است و به آسانی می توان آن را شکار کرد؛ به این ترتیب که صیاد آهسته با ته پای خود یا قطعه سنگ یا چوب دستی به در لانه کفتار می زند و او به خواب می رود سپس او را به راحتی صید می کند. 🤔